Парикмахер - Александр Новиков

Парикмахер модный очень,

С ним вся звёздная Москва,

Клюв у ножниц так заточен,

Чирк, и спрыгнет голова.

Он закрутит, он забреет,

Он закрасит завитки,

Бабы в кресле розовеют,

Голубеют мужики.

Парикмахер он полдела,

Вслед за ним идёт портной,

Он перёд мужского тела

Тонко чувствует спиной.

Он пришьёт к штанинам рюшки,

Да и вежливо взашей,

Ведь он Елдашкин он Вафлюшкин,

Не без Зайцевых ушей.

Вслед за этой чудной парой

Выступает режиссёр,

Он чувак закалки старой,

Он читал про трёх сестер.

И про вешалку в театре,

И про маму-Колыму,

Где «дон Педро» «дона Падре»

Не уступит никому.

А в конце всего такого

Голубой экран ТВ Вам покажет голубого

Прямо в розовой крови.

Заикаясь и робея,

Пресса вденет в эполет,

Я один не голубею,

Потому в экране нет.

De kapper is erg modieus,

Alle sterren Moskou is bij hem,

De snavel van de schaar is zo scherp,

Teal, en het hoofd zal eraf springen.

Hij zal draaien, hij zal scheren,

Hij zal over de krullen schilderen,

De vrouwen in de stoel worden roze,

De mannen zijn blauw.

De kapper is het halve werk

Na hem komt de kleermaker,

Hij staat voor het mannelijk lichaam

Voelt zich subtiel terug.

Hij zal ruches aan de broek naaien,

Ja, en beleefd de jouwe,

Hij is tenslotte Eldashkin, hij is Vaflushkin,

Niet zonder Zaytsev's oren.

Dit geweldige stel volgen

De regisseur aan het woord

Hij is een ouderwetse kerel,

Hij las over drie zussen.

En over de hanger in het theater

En over moeder Kolyma,

Waar is "don Pedro" "dona Padre"

Zal aan niemand toegeven.

En aan het einde van dit alles

Blauw scherm TV toont je blauw

Recht in roze bloed.

Stotteren en verlegen

De pers zal een epauletten indoen,

ik alleen dook niet

Daarom staat het niet op het scherm.