Освободился - Александр Новиков

«Хватит сидеть в тюрьме, выходи!»

—

Проговорил мне начальник так ласково, —

Джина, и то, отпустил Алладин,

А что не вернешься в бутыль — верю на слово.

И вот он, шумит, вокзал, вот вагон,

Только окошечки не зарешечены.

Только садиться не надо бегом,

А проводница годится мне в дочери.

Припев:

Освободился, освободился —

Воля упала с неба в суму.

Словно влюбился, снова влюбился.

Только в кого, не пойму.

Вот этот город.

А ты кто такой?

Как вороные сюда тебя вынесли?

Можешь деревья трогать рукой —

Их не узнаешь, они уже выросли.

А за деревьями дом.

А в нем она.

На пианино бренчит, и — небеса в душе.

Может, засветятся окна с темна,

Может, одна и все так же не замужем.

Припев:

Освободился, освободился —

Воля упала с неба в суму.

Словно влюбился, снова влюбился.

Только в кого, не пойму.

Пару шагов во двор — вот и дружки.

Истосковались, поди, а толку ли?

Ни рылом, ни нюхом — тюремной тоски,

А разрисованы все наколками.

Каждый второй поседел, постарел,

А остальные толстеют от лени.

И хоть никто из них не сидел,

Ботают лучше меня, да по фене.

Припев:

Освободился, освободился —

Воля упала с неба в суму.

Словно влюбился, снова влюбился.

Только в кого, не пойму.

Значит, ударим в лады — в них ведь бьют.

И все заискрится бокалами пенными.

И спляшут они, и подпоют

С голыми, голыми, голыми стенами.

А напоследок еще вина —

Озеленить на душе проталины.

И позвонить.

А трубку возьмет она.

И скажет в сердцах: «Не туда попали вы».

Припев:

Освободился, освободился —

Воля упала с неба в суму.

Словно влюбился, снова влюбился.

Только в кого, не пойму.

"Stop met in de gevangenis te zitten, kom eruit!"

—

De chef sprak zo vriendelijk tegen me, -

Geest, en laat Aladdin dan gaan,

En dat je niet terugkeert naar de fles - ik geloof in het woord.

En hier is het, lawaai makend, het station, hier is het rijtuig,

Alleen de ramen zijn niet versperd.

Ren gewoon niet om te gaan zitten,

En de dirigent is geschikt voor mijn dochter.

Refrein:

Bevrijd, bevrijd

Will viel uit de hemel in een zak.

Zoals verliefd worden, opnieuw verliefd worden.

Alleen voor wie, ik begrijp het niet.

Hier is de stad.

En wie ben jij?

Hoe hebben de kraaien je hier gebracht?

Je kunt de bomen aanraken met je hand -

Je herkent ze niet, ze zijn al volwassen.

En achter de bomen staat een huis.

En ze zit erin.

Het tokkelt op de piano, en - de hemel in de ziel.

Misschien lichten de ramen op vanuit het donker,

Misschien alleenstaand en nog ongetrouwd.

Refrein:

Bevrijd, bevrijd

Will viel uit de hemel in een zak.

Zoals verliefd worden, opnieuw verliefd worden.

Alleen voor wie, ik begrijp het niet.

Een paar stappen de tuin in - dat zijn vrienden.

Verlangen, kom op, maar wat heeft het voor zin?

Noch met een snuit, noch met een geur - gevangenismelancholie,

En ze zijn allemaal beschilderd met tatoeages.

Elke seconde werd grijs, ouder,

En de rest wordt dik van luiheid.

En hoewel geen van hen zat,

Ze werken beter dan ik, maar voor een föhn.

Refrein:

Bevrijd, bevrijd

Will viel uit de hemel in een zak.

Zoals verliefd worden, opnieuw verliefd worden.

Alleen voor wie, ik begrijp het niet.

Dus laten we de frets raken - ze raken ze tenslotte.

En alles zal schitteren met schuimende glazen.

En ze zullen dansen en meezingen

Met kale, kale, kale muren.

En tot slot, wijn -

Plant ontdooide plekken in je ziel.

En bellen.

En ze zal de telefoon opnemen.

En hij zal in zijn hart zeggen: "Je bent er niet gekomen."

Refrein:

Bevrijd, bevrijd

Will viel uit de hemel in een zak.

Zoals verliefd worden, opnieuw verliefd worden.

Alleen voor wie, ik begrijp het niet.