Осень - Александр Новиков

Оставляю в бушующем лете

Я тебя навсегда.

Навсегда.

Как в сгоревшей дотла сигарете,

От огня не оставив следа.

Но в казенных гостиничных шторах

Уцепилась и прячется лень.

В них расплачется осень так скоро

На стекле.

На стекле.

Припев:

А в глазах, как в море синем,

Солнце на плаву.

Бьется на плаву и слепит.

Листья календарные пустые рву

Под несносный городской лепет.

Как усталыми звездами шают

Отслужившие службу слова.

Их, конечно, сотрет и смешает,

Если выудит, злая молва.

Отзвенит и ударится оземь

Шепелявое слово «прощай»,

И расплачется желтая осень

На груди у плаща.

Припев:

А в глазах, как в море синем,

Солнце на плаву.

Бьется на плаву и слепит.

Листья календарные пустые рву

Под несносный городской лепет.

Оставляю в бушующем лете

Я тебя навсегда.

Навсегда.

Как в сгоревшей дотла сигарете,

От огня не оставив следа.

И всезнающий ветер хваленый

Не собьется к зиме на пути,

И любовь, как горящие клены,

На душе облетит.

Припев:

А в глазах, как в море синем,

Солнце на плаву.

Бьется на плаву и слепит.

Листья календарные пустые рву

Под несносный городской лепет.

Ik vertrek in een razende zomer

Ik zal altijd van je houden.

Voor eeuwig en altijd.

Als in een tot de grond afgebrande sigaret,

Laat geen spoor achter van het vuur.

Maar in officiële hotelgordijnen

Luiheid klampte zich vast en verbergt zich.

De herfst zal er zo snel in huilen

Op glas.

Op glas.

Refrein:

En in de ogen, als in de blauwe zee,

De zon drijft.

Het klopt drijvend en verblindt.

Laat agenda leeg achter

Onder het ondraaglijke stadsgebrabbel.

Hoe vermoeide sterren rondzwerven

Out-of-service woorden.

Natuurlijk worden ze gewist en gemengd,

Als het eruit wordt gevist, kwaad gerucht.

Zal rinkelen en de grond raken

Het lispelende woord vaarwel

En de gele herfst zal huilen

Op de borst bij de mantel.

Refrein:

En in de ogen, als in de blauwe zee,

De zon drijft.

Het klopt drijvend en verblindt.

Laat agenda leeg achter

Onder het ondraaglijke stadsgebrabbel.

Ik vertrek in een razende zomer

Ik zal altijd van je houden.

Voor eeuwig en altijd.

Als in een tot de grond afgebrande sigaret,

Laat geen spoor achter van het vuur.

En de alwetende wind wordt geprezen

Zal niet verdwalen op weg naar de winter,

En liefde, zoals brandende esdoorns,

Het zal over de ziel vliegen.

Refrein:

En in de ogen, als in de blauwe zee,

De zon drijft.

Het klopt drijvend en verblindt.

Laat agenda leeg achter

Onder het ondraaglijke stadsgebrabbel.