Одни - Александр Новиков

Она была белой

И, будто голубка,

В мое ворковала плечо.

Божественно-смело

И ангельски-глупо,

И адски, при всем, горячо.

И рвал зло я цепи,

Что крылья спластали,

Замужество ей отменив.

И гром был как лепет,

И мы с ней летали

Одни.

Но в небе ночном

Голубям нет покоя,

Как нет и цветам оберег.

Летать перед сном –

Что это такое,

В ночной неполетной поре?

И сон был не нужен,

И будто не сжалясь,

Рассвет к расставанью звонил.

И в небе, как в луже,

Мы с ней отражались

Одни.

Как нервные крылья

Ресницы взлетали

И хлопали в сладком тепле.

Вот небо закрыли,

Но в небе едва ли

Есть то, что живет на земле.

Лететь да и – прочь бы!

–

Но крылья цеплялись,

Как будто не птицы они.

И к завтрашней ночи

Остаться боялись

Одни.

Ze was blank

En als een duif

Koerden in mijn schouder.

goddelijk stoutmoedig

En engelachtig dom

En hels, met alles, heet.

En ik scheurde boze ketenen,

Dat de vleugels gevouwen waren

Ze annuleerde haar huwelijk.

En de donder was als gebabbel,

En we vlogen met haar

Alleen.

Maar in de nachtelijke hemel

Duiven hebben geen rust

Als nee, en bescherm de bloemen.

Vlieg voor het slapengaan -

Wat het is,

In de niet-vliegende nacht?

En slapen was niet nodig

En als zonder medelijden,

Dawn riep om afscheid.

En in de lucht, als in een plas,

We hebben met haar nagedacht

Alleen.

Als zenuwvleugels

Wimpers vlogen omhoog

En ze klapten in zoete warmte.

Hier is de hemel gesloten

Maar in de lucht nauwelijks

Er is iets dat leeft op aarde.

Vlieg ja en - weg!

-

Maar de vleugels klampten zich vast

Alsof het geen vogels zijn.

En tegen morgenavond

Blijf bang

Alleen.