На Восточной улице - Александр Новиков

На Восточной улице

На карнизах узких

Сизари красуются

В темно-серых блузках.

Тень ложится под ноги,

Я шагаю дальше,

Где клаксоны-окрики

Горло рвут до фальши.

Не спешу, как было я Два квартала выше,

Где такие милые

Три окна под крышей.

Где ронять мне выпало

Вздох обиды тяжкой,

Там сирень рассыпала

Белые кудряшки.

А еще два тополя

В побрякушках лунных

Мне листвой так хлопали

За лихие струны.

И в лады потертые

Вдавленное слово

Ветер мне развертывал

В переборы снова.

В песни да припевочки,

Словно ленты в косы,

Темноглазой девочке

Золотоволосой.

Буйствовал, досадовал,

Тенью мимо окон,

Да к щеке прикладывал

Непослушный локон…

Лет-то сколько минуло-

Посчитать -потеха!

Вроде как сединами

Потрясти приехал.

Да разве все упомнится-

Не прочтешь, как книжку-

Память-девка скромница,

Слов у ней не лишку!

А быть может блудница

Изменила напрoчь?

Посредине улицы,

Оступившись — навзничь…

Op Ooststraat

Op smalle kroonlijsten

Sisari pronkt met

In donkergrijze blouses.

De schaduw valt onder mijn voeten

ik loop door

Waar zijn de claxons-schreeuwen?

De keel is verscheurd tot valsheid.

Ik heb geen haast, want ik was twee blokken hoger,

Waar zijn de schattige

Drie dakvensters.

Waar ben ik gevallen?

Een zucht van wrok is zwaar,

Daar is de sering verspreid

Witte krullen.

En nog twee populieren

In maansnuisterijen

Ik was zo klapte met bladeren

Voor onstuimige snaren.

En armoedig in frets

reliëf woord

De wind ontrolde me

Weer in buste.

In liederen en gezangen,

Zoals linten in vlechten

meisje met donkere ogen

Goudharig.

Ongebreideld, geïrriteerd,

Schaduw langs de ramen

Ja, ik heb het op mijn wang aangebracht

Stoute krul…

Hoeveel jaren zijn verstreken?

Tellen is leuk!

Ziet eruit als grijs haar

Schud aangekomen.

Ja, wordt alles onthouden -

Lees niet als een boek -

Geheugen is een bescheiden meisje,

Ze heeft geen woorden!

En misschien een hoer

Helemaal veranderd?

Midden op straat

Een stap achteruit - achteruit ...