Меня ещё не раз посадят в лужу... - Александр Новиков

Меня еще не раз посадят в лужу

И будут бить еще по голове,

И в половине тех, кому я нужен,

Останутся тогда надежные вполне,

Останутся надежные вполне.

Кому, когда и чем я был обязан –

Лишь батогам.

Их выкушал сполна.

Спасибо вам – вы отпустили разом,

И к ним теперь моя привычная спина.

И к ним теперь привычная спина.

За соль, и боль, и сломанные зубы

Еще не все получено сполна.

И в честь мою не все сыграли трубы –

Точнее говоря, пока всего одна.

Точнее говоря, всего одна.

О мой хребет сломали столько палок

И сколько, сколько вывезли воды.

Но все равно не крив он и не жалок,

У нас теперь во всем с ним полные лады.

У нас теперь с ним полные лады.

Я прям и зол без всякого притворства.

Уже полжизни где-то позади.

Но вдруг в горбах кончается упорство,

И некогда уже напиться на пути.

И некогда напиться на пути.

Но сколько дней пройдет в борьбе и скуке,

И что вокруг изменится, как знать?

И лучше, может быть, в жестокой муке

Спалиться, чем совсем без мук существовать.

Спалиться, чем без мук существовать.

Ik zal meer dan eens in een plas worden gezet

En ze zullen je op het hoofd slaan,

En de helft van degenen die me nodig hebben

Dan blijven ze volledig betrouwbaar,

Blijf volledig betrouwbaar.

Aan wie, wanneer en wat ik verschuldigd was -

Alleen batogam.

Heb ze helemaal opgegeten.

Dank je - je laat meteen los,

En nu mijn gebruikelijke terug naar hen.

En voor hen nu de gebruikelijke terug.

Voor zout en pijn en gebroken tanden

Nog niet alles is ontvangen.

En ter ere van mij, niet iedereen speelde trompet -

Om precies te zijn, tot nu toe slechts één.

Meer precies, slechts één.

Zoveel stokken braken mijn rug

En hoeveel, hoeveel water werd eruit gehaald.

Maar toch is hij niet scheef en niet zielig,

We zijn nu in alles in perfecte harmonie met hem.

We hebben nu een goede verstandhouding met hem.

Ik ben eerlijk en boos zonder enige pretentie.

Al een half leven ergens achter.

Maar plotseling eindigt volharding in de bulten,

En onderweg is er geen tijd om dronken te worden.

En geen tijd om onderweg dronken te worden.

Maar hoeveel dagen zullen er voorbij gaan in strijd en verveling,

En wat verandert er, wie weet?

En beter misschien, in wrede doodsangst

Branden dan bestaan ​​zonder pijn.

Branden dan bestaan ​​zonder pijn.