Мариночка - Александр Новиков

Учились мы с Мариночкой, когда при слове «рок»

Со страху залезали под кровати.

Ей школа образцовая открыла сто дорог

И выгнала ее за вырез в платье.

Кричал директор что-то о бедламе

И, тыча зло в Мариночкину грудь,

Публично оскорблял ее «битлами»,

А под конец вдогонку крикнул: «Блудь!»

Тогда словцо «эротика» считалось матерком,

А первый бард считался отщепенцем.

Катилась жизнь веселая на лозунгах верхом

И бряцала по бубнам да бубенцам.

Храня тебя, Марина, от разврата,

И миллион таких еще Марин,

Упорно не хотел кинотеатр

Показывать раздетую Марлин.

Ты нам тогда, Мариночка, мерещилась во сне —

Совсем как из нерусского журнала,

Где не регламентированы юбки по длине —

Как ты была права, что бунтовала!

Коль целый хор лысеющих мужчин

Кричал: «Длинней подол и круче ворот…»

И миллион таких еще Марин

Ему назло с ума сводили город.

Бежали мы, Мариночка, на выставки картин

В аллеи, где художник чист и беден,

Где не сумеет высокопоставленный кретин

Угробить скрипку глупым ором меди.

Там на маэстро клифт с потертой фалдой,

Но сколько ты ему ни заплати,

Не нарисует женщину с кувалдой

На стыках паровозного пути.

Ты выросла.

Все вынесла.

И мой гитарный бой

Сыграл поминки дикостям запретов.

Мариночка, как нужен был твой с вырезом покрой

Прости меня теперь великодушно —

Я ни один тебе не подарил,

Хотя б за то, что самой непослушной

Была среди бунтующих Марин.

Была среди бунтующих Марин.

Была среди бунтующих Марин.

Мариночка!

Marinochka en ik studeerden toen, bij het woord "rock"

Uit angst kropen ze onder het bed.

Een voorbeeldige school opende honderd wegen voor haar

En schopte haar eruit vanwege de halslijn in haar jurk.

De regisseur riep iets over bedlam

En, kwaad porren op Marinochka's borst,

Haar publiekelijk beledigd met de Beatles

En ten slotte riep hij hem na: "Hoererij!"

Toen werd het woord "erotica" als een moeder beschouwd,

En de eerste bard werd als een afvallige beschouwd.

Vrolijk leven rolde op slogans te paard

En rammelende tamboerijnen en bellen.

Je, Marina, behoeden voor verdorvenheid,

En nog een miljoen van zulke Marin,

Wilde koppig de bioscoop niet

Laat Marlene naakt zien.

Jij, Marinochka, leek ons ​​toen in een droom...

Net als in een niet-Russisch tijdschrift,

Waar rokken niet worden gereguleerd door lengte -

Wat had je gelijk om in opstand te komen!

Kohl een heel koor van kalende mannen

Hij riep: "Langere zoom en steiler dan de kraag..."

En nog een miljoen meer van zulke Marin

Om hem te pesten, maakten ze de stad gek.

We renden, Marinochka, naar tentoonstellingen van schilderijen

In de steegjes waar de kunstenaar puur en arm is,

Waar een hooggeplaatste cretin faalt

Sloot de viool met een stomme bol van koper.

Daar op de maestro is er een spleet met een sjofele jasstaart,

Maar hoeveel je hem ook betaalt,

Zal geen vrouw tekenen met een voorhamer

Op de knooppunten van het locomotiefspoor.

Je bent gegroeid.

Alles eruit gehaald.

En mijn gitaargevecht

Speelde een wake voor de wreedheid van verboden.

Marinochka, wat had ik je snit met een halslijn nodig

Vergeef me nu genereus

Ik heb je er geen gegeven

In ieder geval omdat je de meest ondeugende bent

Ze behoorde tot de opstandige mariniers.

Ze behoorde tot de opstandige mariniers.

Ze behoorde tot de opstandige mariniers.

Marinochka!