Люблю сейчас - Александр Новиков

Ты помнишь, сорила осень

Золотом по углам?

И было нам двадцать восемь

Ровно напополам.

Ты ласково говорила:

— Всему настает пора.

-

И эхо тех слов парило

По уголкам двора.

Припев:

Я это золото мешал к вину

И выпивал его зараз.

А еще я так любил тебя одну.

А впрочем, все еще люблю сейчас.

Ты мне говорила грустно,

Но били слова, как кнут,

Что все золотые чувства

Когда-нибудь опадут.

Я думал совсем иначе.

И мир — золотой богач,

И осень — что нет богаче —

Дождями пускались в плачь.

Припев:

Я в этом золоте топил луну

На дне твоих печальных глаз…

А еще я так любил тебя одну.

А впрочем, все еще люблю сейчас.

Но что-то сменилось в выси —

На север умчался юг —

И все золотые кисти

Ненужными стали вдруг.

И сор золотой облезлый

Слетел под веселый свист.

А девочка та исчезла,

Как с ветки кленовый лист.

Припев:

Я в этом золоте купал струну

И выставлялся напоказ.

А еще я так любил тебя одну,

А впрочем, все еще люблю сейчас.

А впрочем, все еще люблю сейчас.

Люблю сейчас.

Weet je nog, herfst bezaaid?

Goud in de hoeken?

En we waren achtentwintig

Precies de helft.

Je zei vriendelijk:

- Het is tijd voor alles.

-

En de echo van die woorden zweefde

In de hoeken van de tuin.

Refrein:

Ik heb dit goud gemengd met wijn

En dronk alles in één keer op.

En ik hield ook van jou alleen.

En toch hou ik er nu nog steeds van.

Je vertelde het me helaas

Maar de woorden sloegen als een zweep,

Dat allemaal gouden gevoelens

Op een dag zullen ze vallen.

Ik dacht er heel anders over.

En de wereld is een gouden rijke man,

En de herfst - dat er geen rijker is -

De regen begon te huilen.

Refrein:

Ik verdronk de maan in dit goud

Op de bodem van je droevige ogen...

En ik hield ook van jou alleen.

En toch hou ik er nu nog steeds van.

Maar er is iets veranderd in de lucht -

Zuid snelde naar het noorden -

En alle gouden borstels

Ze werden ineens overbodig.

En armoedige gouden rotzooi

Vloog naar een vrolijk fluitje.

En dat meisje verdween

Als een esdoornblad van een tak.

Refrein:

Ik baadde een touwtje in dit goud

En werd tentoongesteld.

En ik hield ook van jou alleen,

En toch hou ik er nu nog steeds van.

En toch hou ik er nu nog steeds van.

Ik heb nu lief.