Любимая моя - Александр Новиков

То сорвусь к земле, то парю,

Про любовь тебе говорю,

А хватило бы двух слов.,

Оторвать не могу глаз

И кружится от них голова,

Говорю в сотый раз про нас,

А слов-то нужно всего два.

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

Про разлуку ни слова, чур,

Это давняя наша боль,

Я с тобой говорить хочу

Про любовь, про любовь.

А выходит почти роман,

Почитаешь, захватит дух,

А рассыплется слов туман,

Так хватило бы только двух.

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

И останется тихой ночь,

Чтобы утро вдвоём начать,

А слова ни к чему, их прочь,

Про любовь лучше им молчать.

Тишина моя, тишина,

Как я много сказать хотел,

А только буква одна нужна,

Ласкогубая буква «л».

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

Любимая, любимая моя.

Nu zal ik op de grond vallen, dan zal ik stijgen,

Ik vertel je over liefde

En twee woorden zouden genoeg zijn.,

Ik kan mijn ogen niet afhouden

En het hoofd tolt van hen,

Ik spreek voor de honderdste keer over ons,

En je hebt maar twee woorden nodig.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Geen woord over afscheiding, chur,

Dit is onze oude pijn

ik wil met je praten

Over liefde, over liefde.

En er komt bijna een roman uit

Lees, adembenemend

En de mist van woorden zal afbrokkelen,

Dus slechts twee zou genoeg zijn.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

En de nacht zal stil blijven

Om samen de ochtend te beginnen

En de woorden zijn nutteloos, ze zijn weg,

Het is beter voor hen om te zwijgen over liefde.

Mijn stilte, stilte

Hoeveel ik wilde zeggen

En er is maar één letter nodig,

De strelende letter "L".

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.

Mijn geliefde, mijn geliefde.