Корявый танец - Александр Новиков

Мне день прожить – какой пустяк!

–

Но в нем всего мне было мало.

Через дорогу был кабак,

Там громко музыка играла.

Казалось, мне дорожки нет

Ни мостовой туда, ни лунной.

Но музыкант играл куплет

И душу рвал, как рвутся струны.

И я пришел, уставил штоф,

Готов на всякую отраду.

И только был я не готов

К ее чарующему взгляду.

Но музыкант играл куплет –

Как будто был мне на подмоге.

Из всех дорог прямее нет,

Когда несут к ней сами ноги.

Нам руки были как силки.

Ночь не бывает навсегда.

Под утро мы как голубки

С ней разлетелись – кто куда.

Душой поранившись слегка,

Прошлись по острому ножу.

Есть что-то в песнях кабака

И в танце, что для куражу.

Ах, где ты, где ты от стыда румянец,

Когда желанья входят нагишом?

Мы танцевали с ней корявый танец –

Всем было плохо!

–

А нам с ней было хорошо.

Ik leef een dag - wat een kleinigheid!

-

Maar het was niet genoeg voor mij.

Er was een taverne aan de overkant

Er speelde luide muziek.

Het leek alsof ik geen pad had

Geen stoep daar, geen maanlicht.

Maar de muzikant speelde een couplet

En scheurde de ziel, zoals de snaren zijn gescheurd.

En ik kwam, zette een damast,

Klaar voor elke vreugde.

En alleen was ik er nog niet klaar voor

Naar haar betoverende blik.

Maar de muzikant speelde een couplet -

Alsof hij me hielp.

Van alle wegen is er geen rechter,

Wanneer de benen er zelf naar toe dragen.

Onze handen waren als strikken.

De nacht is niet voor altijd.

In de ochtend zijn we als duiven

Ze verspreidden zich met haar - wie gaat waarheen.

Ziel een beetje gekwetst,

Liep op een scherp mes.

Er is iets in de liedjes van de taverne

En in de dans, die voor moed is.

Oh, waar ben je, waar bloos je van schaamte,

Wanneer verlangens naakt binnenkomen?

We dansten met haar een onhandige dans -

Iedereen was slecht!

-

En we hadden het goed met haar.