Корабль - Александр Новиков

Без криков – «ура!»

–

и без залпов салюта,

На винт намотав только мили и дни,

Приходит корабль,

не меняя маршрута,

И с пристанью ночь коротают они.

А завтра в тиши,

резать волны готовый,

Нацелится в путь и станет трубить.

И снова души

не пускают швартовы,

И снова до встречи их надо рубить.

Огни маяка –

звезды в небе полночном, –

В какие б корабль не манили края,

С причала рука –

все компасы точно

Признают – она самый верный маяк.

Корабль – это я.

И парус, и мачты.

И путь мой туда,

где небо и море без дна.

Корабль – это я.

И мне на удачу,

На новую встречу все машет с причала она.

Zonder te schreeuwen - "Hoera!"

-

en zonder salvo's van vuurwerk,

Na slechts mijlen en dagen op de schroef te hebben gewikkeld,

Het schip komt eraan

zonder de route te veranderen

En ze overnachten bij de pier.

En morgen in stilte

klaar om de golven te snijden,

Richt op het pad en begin te trompetteren.

En weer zielen

meerlijnen zijn niet toegestaan,

En nogmaals, voor de vergadering moeten ze worden gesneden.

vuurtoren lichten -

sterren aan de nachtelijke hemel,

In welk schip de randen ook lonken,

Van de pier hand -

alle kompassen zijn nauwkeurig

Herken - het is het meest trouwe baken.

Het schip ben ik.

Zowel het zeil als de masten.

En mijn weg ernaartoe

waar de lucht en de zee zonder bodem.

Het schip ben ik.

En veel geluk voor mij

Ze zwaait met alles, van de pier tot een nieuwe vergadering.