Холст - Александр Новиков

По аквамарину — золота мазок

Да десятка три пальм.

Вот и вся картина —

Золотой сезон,

Десять дней всего.

Жаль.

Видано ли диво — жареный песок —

Всласть его грызет волна.

И хромает мило

С пятки на носок

Через этот холст она.

Припев:

Встав с восходом у мольберта,

Щуря глаз слепого маяка,

Нас выводит в красках лета

Вечного Художника рука.

Время обернется грустью на струне,

А пока оркестр — в раж.

Вот она смеется

И бежит ко мне,

И страдает весь пляж.

Припев:

Встав с восходом у мольберта,

Щуря глаз слепого маяка,

Нас выводит в красках лета

Вечного Художника рука.

Выцветут едва ли краски-вензеля,

И как память — холст мал.

Как же ее звали

Небо и Земля?..

Звали так, как я звал.

Припев:

Встав с восходом у мольберта,

Щуря глаз слепого маяка,

Нас выводит в красках лета

Вечного Художника рука.

Вечного Художника рука.

Door aquamarijn - gouden penseelstreek

Ja, drie dozijn palmbomen.

Dat is het hele plaatje -

gouden seizoen,

In totaal tien dagen.

Dat is jammer.

Heb je een wonder gezien - gebakken zand -

Een golf knaagt aan hem.

En lam schattig

Van hiel tot teen

Door dit doek is zij.

Refrein:

Opstaan ​​met zonsopgang op de ezel,

Het oog van een blind baken loensen,

Brengt ons naar buiten in de kleuren van de zomer

De hand van de eeuwige kunstenaar.

De tijd zal veranderen in verdriet aan een touwtje,

Ondertussen is het orkest woedend.

Hier lacht ze

En rent naar me toe

En het hele strand lijdt.

Refrein:

Opstaan ​​met zonsopgang op de ezel,

Het oog van een blind baken loensen,

Brengt ons naar buiten in de kleuren van de zomer

De hand van de eeuwige kunstenaar.

De verf-monogrammen zullen nauwelijks vervagen,

En net als een herinnering is het canvas klein.

Wat was haar naam

Hemel en aarde?..

Ze noemden me zoals ik ze noemde.

Refrein:

Opstaan ​​met zonsopgang op de ezel,

Het oog van een blind baken loensen,

Brengt ons naar buiten in de kleuren van de zomer

De hand van de eeuwige kunstenaar.

De hand van de eeuwige kunstenaar.