Катилась по асфальту... - Александр Новиков

Катилась по асфальту

Весенняя вода.

Стрижи крутили сальто

В звенящих проводах.

И, горла не жалея,

Какой-то воробей

Кричал на всю аллею

Про глупых голубей.

Мелодия крутилась

В косматой голове,

И лодка «Наутилус»

Плыла по синеве.

И дождь бежал по лужам,

Не разбирая ног,

И был уже не нужен

Пронзительный звонок.

Роняло солнце капли

И таяло, истлев.

Черемухи, как цапли,

Уснули, не взлетев.

Невидимою свечкой

Сгорая, канул день,

И мысли бурной речкой

Катились набекрень.

Ах, музыка сирени,

Летящая в ночи,

Полночных откровений

Кричащие грачи.

И волосы льняные,

Застывшие рекой,

Так хочется поныне

Попробовать рукой.

Op het asfalt gerold

Bronwater.

Gierzwaluwen verdraaide salto's

In rinkelende draden.

En, de keel niet sparend,

Een soort mus

Schreeuwde door de steeg

Over domme duiven.

De melodie was aan het draaien

In een ruig hoofd

En de boot "Nautilus"

Zeilde door het blauw.

En de regen liep door de plassen,

Zonder de poten te demonteren,

En was niet meer nodig

Een doordringende oproep.

De zon liet druppels vallen

En het smolt, verging.

Vogelkers zoals reigers

Ze vielen in slaap zonder op te stijgen.

Met een onzichtbare kaars

Brandend, de dag is voorbij

En gedachten als een stormachtige rivier

Zijwaarts gerold.

Ah, lila muziek,

Vliegen in de nacht

middernacht onthullingen

Schreeuwende torens.

En vlashaar

bevroren door de rivier,

Ik wil nu zo veel

Probeer het met je hand.