Дом под снос - Александр Новиков

Как просто, тихо, без речей,

Решился будничный вопрос:

Мой дом, теперь уже ничей,

Приговорен — идет под снос.

Еще денек — и крыша с плеч,

Сползется гусеничный лязг.

На пустыре, где стенам слечь,

Устроят бревна перепляс.

Устроят бревна перепляс.

Припев:

Где белый голубь на шесте,

Где в мае яблоня в фате,

Где звоном битого стекла —

Гляди — стрижи из-за угла,

Где по натянутой струне

Танцуют тени на стене,

И чертит, чертит детская рука

Границы мира с чердака.

Не дом — корабль кверху дном.

Один — и ты уже не флот.

Большим растерзанным окном

Кричал его беззубый рот:

«Здесь больше некому стеречь

В горошек ситцевую ночь!..

И на траву, как было, лечь,

И полететь куда-то прочь».

И полететь куда-то прочь".

Припев:

Где белый голубь на шесте,

Где в мае яблоня в фате,

Где звоном битого стекла —

Гляди — стрижи из-за угла,

Где по натянутой струне

Танцуют тени на стене,

И манит, манит пальцем на крыльцо

Кавказской пленницы лицо.

Что здесь задумано потом —

Благословенным трижды будь!

Конечно, дом, конечно, дом

Построят здесь когда-нибудь.

Каркас, затянутый в бетон,

Глаза окон — во все концы.

«А где же тот?.. А где же он?..» —

Весной замечутся скворцы.

Весной замечутся скворцы.

Припев:

Где белый голубь на шесте.

Где в мае яблоня в фате.

Где звоном битого стекла —

Гляди — стрижи из-за угла.

Где по натянутой струне

Танцуют тени на стене.

И тихо, тихо лестница-клюка

Живет под мышкой чердака.

Живет под мышкой чердака.

Живет под мышкой чердака.

Живет под мышкой чердака.

Hoe eenvoudig, stil, zonder toespraken,

Een veelvoorkomende vraag is opgelost:

Mijn huis is nu van niemand

Veroordeeld - wordt gesloopt.

Nog een dag - en het dak van de schouders,

De rupsklank zal kruipen.

In de woestenij, waar de muren liggen,

Schik logs dans.

Schik logs dans.

Refrein:

Waar is de witte duif op de paal?

Waar in mei een appelboom in een sluier staat,

Waar door het geluid van gebroken glas -

Kijk - gierzwaluwen van om de hoek,

Waar langs de uitgerekte string

Dansende schaduwen op de muur

En tekent, tekent de hand van een kind

De grenzen van de wereld vanaf de zolder.

Geen huis - een schip op zijn kop.

Eén - en je bent niet langer een vloot.

Groot gebroken raam

Zijn tandeloze mond schreeuwde:

"Er is hier niemand anders om te bewaken"

Katoenen nacht met stippen!..

En op het gras, zoals het was, ga liggen,

En ergens heen vliegen."

En ergens heen vliegen."

Refrein:

Waar is de witte duif op de paal?

Waar in mei een appelboom in een sluier staat,

Waar door het geluid van gebroken glas -

Kijk - gierzwaluwen van om de hoek,

Waar langs de uitgerekte string

Dansende schaduwen op de muur

En wenkt, wenkt naar de veranda

Kaukasisch gevangen gezicht.

Wat wordt hier dan bedacht -

Wees drie keer gezegend!

Natuurlijk thuis, natuurlijk thuis

Zal hier ooit bouwen.

Frame gewikkeld in beton

De ogen van de ramen zijn in alle richtingen.

"Waar is die?.. En waar is hij?.." -

In het voorjaar zijn er spreeuwen te zien.

In het voorjaar zijn er spreeuwen te zien.

Refrein:

Waar is de witte duif op de paal.

Waar in mei een appelboom in een sluier staat.

Waar door het geluid van gebroken glas -

Kijk - gierzwaluwen van om de hoek.

Waar langs de uitgerekte string

Schaduwen dansen op de muur.

En stilletjes, stilletjes de stokladder

Woont onder de arm van de zolder.

Woont onder de arm van de zolder.

Woont onder de arm van de zolder.

Woont onder de arm van de zolder.