Ярап - Александр Дюмин

И Хабаровск во тьме утонул,

Полуночный морозец трещал,

Пацанов в дальний путь провожал.

Снег скрипит.

Джипам путь на Ярап.

И уже замарьяжил закат.

По протокам легла колея,

Словно в ралли участвовал я.

По протокам легла колея,

Словно в ралли участвовал я.

Там, над сопками, высится крест.

Красивее не видел я мест.

Кислород обжигает нутро,

Заорать бы — на сердце легко.

Кедры, пихты.

Вздыхает лишь марь.

Притаился у речки глухарь.

Облака и тайги океан,

Лишь костры и от дыма я пьян.

Вот литовка.

Здесь юность моя.

Я за вотчину выпью, друзья:

За парней, кто так рано ушёл.

За Волынь и за наших отцов.

За шпану, что ночами не спит.

За девчонок.

За мать, что простит.

За парней.

Десять лет — это срок.

Мы бок о бок делили кусок.

За парней.

Десять лет — это срок.

Мы бок о бок делили кусок.

В привокзальной лишь дед Ерофей,

Бросит взгляд на своих сыновей,

На Курилы и Дальний Восток,

Край бродяжий, костра огонёк.

Сахалин обнимает туман,

Комсомольск, а под сопками — марь,

Но Хабаровск и облачка ждут

Врио нам заскучать не дадут.

Но Хабаровск и облачка ждут

Врио нам заскучать не дадут.

En Khabarovsk verdronk in duisternis,

Middernachtvorst knetterde

De jongens vertrokken op een lange reis.

Sneeuw kraakt.

Jeeps weg naar Yarap.

En de zonsondergang is al bezaaid.

Een sleur lag langs de kanalen,

Het was alsof ik meedeed aan de rally.

Een sleur lag langs de kanalen,

Het was alsof ik meedeed aan de rally.

Daar, boven de heuvels, rijst het kruis op.

Ik heb nog nooit een mooiere plek gezien.

Zuurstof verbrandt de binnenkant

Het zou gemakkelijk zijn om naar het hart te schreeuwen.

Ceders, sparren.

Alleen Maria zucht.

Een auerhoen verstopte zich bij de rivier.

Wolken en taiga oceaan,

Alleen vuur en rook maken me dronken.

Hier is de Litouwer.

Hier is mijn jeugd.

Ik zal drinken op het patrimonium, vrienden:

Voor de jongens die zo vroeg vertrokken.

Voor Wolhynië en voor onze vaders.

Voor de punkers die 's nachts niet slapen.

Voor meisjes.

Voor een moeder die vergeeft.

Voor jongens.

Tien jaar is een termijn.

We deelden een stuk naast elkaar.

Voor jongens.

Tien jaar is een termijn.

We deelden een stuk naast elkaar.

In het station alleen grootvader Yerofei,

wierp een blik op zijn zonen,

Naar de Koerilen en het Verre Oosten,

Een zwervend land, een vuurlicht.

Sachalin omhelst de mist

Komsomolsk, en onder de heuvels - gaas,

Maar Khabarovsk en wolken wachten

Vrio laat ons niet vervelen.

Maar Khabarovsk en wolken wachten

Vrio laat ons niet vervelen.