Тополя - Александр Дюмин

Я один по улице бреду.

Тот же двор — черёмуха в цвету.

Город мой, я так тебя люблю!

Над Днепром качается туман,

От волнения я немного пьян,

Серенаду завели сверчки

Ой, тихо и спокойно у реки.

Юность пролетела, как дурман,

Я не старый, но чуть-чуть устал.

Годы и друзей нам не вернуть

Рамс окончен.

Короток мой путь.

К чёрту прикуп — это всё судьба.

Тополя мои, вы, тополя.

От жары скрывала тень аллей,

А беда пришла в дождливый день.

Хоть от Златоуста до Харпов —

Почерствело сердце босяков,

Часто снились в горе деревца.

Тополя мои, вы, тополя.

Здравствуй, мама, видишь я с тобой!

Возвратился блудный сын домой.

Ты прости, хорошая, меня.

Как там, мама, наши тополя?

Ты прости, хорошая, меня.

Как там, мама, наши тополя?

Ik dwaal alleen door de straat.

Dezelfde tuin - kersenbloesem.

Mijn stad, ik hou zoveel van je!

Mist zwaait over de Dnjepr,

Ik ben een beetje dronken van opwinding,

De krekels serenade

Oh, rustig en kalm bij de rivier.

Jeugd vloog voorbij als een dope

Ik ben niet oud, maar een beetje moe.

Jaren en vrienden kunnen we niet terugkeren

Ram is voorbij.

Mijn pad is kort.

Naar de hel met de terugkoop - het is allemaal het lot.

Mijn populieren, jullie populieren.

De schaduw van de steegjes verborg zich voor de hitte,

En het probleem kwam op een regenachtige dag.

Hoewel van Chrysostomus tot Harpov -

Het hart van de zwervers is zwart geworden,

Bomen droomden vaak in de bergen.

Mijn populieren, jullie populieren.

Hallo mama, je ziet dat ik bij je ben!

De verloren zoon keerde terug naar huis.

Vergeef me, goede.

Hoe gaat het met onze populieren, moeder?

Vergeef me, goede.

Hoe gaat het met onze populieren, moeder?