Цветы увяли - Александр Дюмин

Опять во сне я вижу городок

Понять не смог, забыть тебя не смог

Испепелила душу пацана

Любовь вселила и сама ушла.

Уж отцвели цветы в этом саду

Я не забыл, я к ним ещё приду.

Приду и сяду у твоих дверей

И вспомню я, как ты была моей.

Приду и сяду у твоих дверей

И вспомню я, как ты была моей.

Цветы увяли и сад в печали,

Лишь старый тополь хранит любовь.

Что было, друг мой, мы растеряли,

Ведь жизнь не поле и часто боль.

Как мы встречали с тобой рассвет-зарю

Как ты шептала: «Я тебя люблю».

Как ветки вишен наклонялись к нам,

А вишни падали к твоим ногам.

Но я не знаю, что с тобой и как.

А, может, ты у другого на руках,

Как звёздочка скользишь по небесам

Как чьи-то губы по твоим устам.

Как звёздочка скользишь по небесам

Как чьи-то губы по твоим устам.

Цветы увяли и сад в печали,

Лишь старый тополь хранит любовь.

Что было, друг мой, мы растеряли,

Ведь жизнь не поле и часто боль.

Что было, друг мой, мы растеряли,

Ведь жизнь не поле и часто боль.

Что было, друг мой, мы растеряли,

Ведь жизнь не поле и часто боль.

Weer in een droom zie ik een stad

Ik kon het niet begrijpen, ik kon je niet vergeten

Verschroeide de ziel van de jongen

Liefde bijgebracht en vanzelf achtergelaten.

De bloemen hebben al gebloeid in deze tuin

Ik ben het niet vergeten, ik zal weer naar ze toe komen.

Ik kom bij je aan de deur zitten

En ik zal me herinneren hoe je van mij was.

Ik kom bij je aan de deur zitten

En ik zal me herinneren hoe je van mij was.

De bloemen verwelkten en de tuin in verdriet,

Alleen de oude populier houdt de liefde.

Wat is er gebeurd, mijn vriend, we hebben verloren,

Het leven is tenslotte geen veld en vaak pijn.

Hoe we je hebben ontmoet, dageraad-dageraad?

Hoe je fluisterde: "Ik hou van je."

Als takken van kersen bogen zich naar ons toe,

En kersen vielen aan je voeten.

Maar ik weet niet wat er met je aan de hand is en hoe.

Of misschien ben je in de armen van iemand anders,

Als een sterretje glijd je door de lucht

Als iemands lippen op jouw lippen.

Als een sterretje glijd je door de lucht

Als iemands lippen op jouw lippen.

De bloemen verwelkten en de tuin in verdriet,

Alleen de oude populier houdt de liefde.

Wat is er gebeurd, mijn vriend, we hebben verloren,

Het leven is tenslotte geen veld en vaak pijn.

Wat is er gebeurd, mijn vriend, we hebben verloren,

Het leven is tenslotte geen veld en vaak pijn.

Wat is er gebeurd, mijn vriend, we hebben verloren,

Het leven is tenslotte geen veld en vaak pijn.