Auferstehung - Agrypnie

Nach schier endloser Zeit

Den beschwerlichen Weg

Aus der finsteren Tiefe gefunden

Grell blendend empfängt mich das Licht

Kaum befähigt meine Augen zu öffnen

Vom stetig belastenden Druck

Auf meinem gemarterten Körper befreit

Die Gefangenschaft der Geister der Vergangenheit

Hat endgültig ihr Ende gefunden

Beinah unmöglich der mühsame Aufstieg

Unzählige Schritte treffen ins Leere

Den Blick fest fixiert auf die Etappe dicht vor mir

Das Ziel weit jenseits der Vorstellungskraft

Jedem Absturz zum Trotz folgt prompt der nächste Aufstieg

Der Körper schwer gezeichnet ob der ewigen Strapazen

Und ganz plötzlich ohne Vorwarnung

Sehe ich den Horizont und bin nun endlich wieder frei

Beim Blick in den Spiegel

Lächelt mir mein ärgster Feind entgegen

Hält mir Tag für Tag stet meinen inneren Kampf vor Augen

Ein harter Schlag zerbricht dies Bild in tausend kleine Teile

Stück für Stück entsteht ein gänzlich neues Bild von mir

Euer ekelerregender Hohn und Gespott

Liegt mir heute noch in meinen Ohren

Jedes noch so kleine Zeichen von Schwäche

Landet als Faustschlag in meinem Gesicht

Doch wer einmal den Wind sät

Wird irgendwann auch den Sturm dazu ernten

Und das letzte was ihr jemals zu Gesicht bekommt

Ist die kalte Klinge die tief in eure Brust versinkt

Eines Tages stehst du ganz alleine am Scheideweg deines bisher vergangenen

Lebens

Blicke kurz nur zurück und lass dann dein altes Leben in der Vergangenheit

sterben

Von den Toten auferstanden, doch vernarbt und gezeichnet vom Siechtum im toten

Trakt

Den letzten noch fehlenden Schritt unternommen, der Abgrund liegt dunkel und

tief hinter dir

Auch heute verfolgt mich der lauernde Gegner noch immer hinter dem gekitteten

Spiegel

Doch das selbstsichere Grinsen des Zerrbildes ist einer steinernen Miene

gewichen

Mit jeder blutig gewonnenen Schlacht nähert sich das Ende des ewigen Krieges

Doch wie lange wirst du wirklich ruhen, bis dein Antlitz mir wieder herrisch

entgegen grinst

Von den Toten auferstanden, doch vernarbt und gezeichnet vom Siechtum im toten

Trakt

Den letzten noch fehlenden Schritt unternommen, der Abgrund liegt dunkel und

tief hinter mir

Na een schijnbaar eindeloze tijd

de moeilijke manier

Gevonden uit de donkere diepten

Het licht begroet me met een felle blik

Nauwelijks in staat om mijn ogen te openen

Van de constante druk

Bevrijd op mijn gekwelde lichaam

De gevangenschap van de geesten uit het verleden

Heeft eindelijk zijn einde gevonden

De zware beklimming was bijna onmogelijk

Talloze stappen leiden naar leegte

Mijn ogen zijn stevig op het podium recht voor me gericht

Het doel ver voorbij de verbeelding

Ondanks elke val volgt de volgende beklimming prompt

Het lichaam dat zwaar getekend is door de eeuwige ontberingen

En ineens, zonder waarschuwing

Ik zie de horizon en ik ben eindelijk weer vrij

Als je in de spiegel kijkt

Mijn ergste vijand lacht naar me

Doet me altijd denken aan mijn innerlijke strijd, dag na dag

Een harde klap verbrijzelt dit beeld in duizend kleine stukjes

Stukje bij beetje ontstaat er een compleet nieuwe foto van mij

Je walgelijke minachting en bespotting

Zit nog steeds in mijn oren vandaag

Elk klein teken van zwakte

Landt in mijn gezicht als een klap

Maar wie de wind zaait

Zal op een gegeven moment ook de storm oogsten

En het laatste wat je ooit zult zien

Is het koude mes dat diep in je borst zakt?

Op een dag sta je helemaal alleen op het kruispunt van je vorige leven

leven

Even terugkijken en dan je oude leven in het verleden achterlaten

sterven

Opgestaan ​​uit de dood, maar getekend en getekend door de ziekte in de doden

traktaat

De laatste ontbrekende stap genomen, de afgrond ligt donker en

diep achter je

Zelfs vandaag volgt de loerende tegenstander me nog steeds achter de gecementeerde

spiegel

Maar de zelfverzekerde grijns van de karikatuur is een steenachtig gezicht

voorrang gegeven

Met elke gewonnen bloedige veldslag nadert het einde van de eeuwige oorlog

Maar hoe lang zal je echt rusten voordat je gezicht weer meesterlijk is?

grijnst naar je

Opgestaan ​​uit de dood, maar getekend en getekend door de ziekte in de doden

traktaat

De laatste ontbrekende stap genomen, de afgrond ligt donker en

diep achter mij