Жизнь в полицейском государстве - Адаптация

С газет и с экранов привычные лица —

Нам некуда деться и негде укрыться,

Одни уезжают, имея в запасе

Ещё одну Родину, но

Не всем так везёт, кто-то должен остаться

И всей этой мерзости сопротивляться,

Не дать уничтожить себя и другого,

Чтоб не было снова тридцать седьмого.

Жизнь в полицейском государстве

Один мой приятель лишился работы,

Теперь он отходит ко дну,

Семья его нищая вышла на улицу,

А он забухал проклиная судьбу.

Не видя просвета в кромешном угаре

Всё больше невинных людей

Кончают с собой или что ещё хуже

Рожают на свет ненормальных детей.

Жизнь в полицейском государстве

И мать защищала от побоев отца,

Ты был одним из немногих, кто пер до конца.

И когда все устали, ты рванулся вперед,

Но тебе преградили дорогу

Толпы грязных солдат, ненавистных ментов,

Они служат режимму таких же козлов —

Тем, кто строит дворцы, переносит столицы,

А тебе так охота пойти и забыться.

Жизнь в полицейском государстве

И если ты меня спросишь, что будет дальше,

Я промолчу ведь чем дальше, тем хуже,

Нет повода для оптимизма и веры,

Есть тюрьмы, заборы, решетки и стены.

Еще есть друзья и любимая баба,

А я из таких, кому этого мало,

Мне страшно за всех моих близких

Я вижу и знаю, к чему мы идём.

Жизнь в полицейском государстве

Van kranten en schermen bekende gezichten -

We kunnen nergens heen en we kunnen ons nergens verstoppen,

Sommigen vertrekken met

Een ander thuisland, maar

Niet iedereen heeft zoveel geluk, iemand moet blijven

En weersta al deze gruwel,

Laat jezelf en de ander niet kapot maken,

Zodat het niet weer zevenendertig zal zijn.

Leven in een politiestaat

Een van mijn vrienden verloor zijn baan

Nu gaat hij naar de bodem,

Zijn bedelaarsfamilie ging de straat op,

En hij zwol op, het lot vervloekend.

Geen gat zien in de pitch-frenzy

Steeds meer onschuldige mensen

Zelfmoord plegen of erger

Ze baren abnormale kinderen.

Leven in een politiestaat

En moeder beschermde vader tegen slagen,

Je was een van de weinigen die het tot het einde volhield.

En toen iedereen moe was, rende je naar voren,

Maar ze blokkeerden je weg

Massa's vuile soldaten, gehate agenten,

Ze dienen het regime van dezelfde geiten -

Zij die paleizen bouwen, hoofdsteden verplaatsen,

En je staat te popelen om te gaan en jezelf te vergeten.

Leven in een politiestaat

En als je me vraagt ​​wat er nu gaat gebeuren,

Ik zal zwijgen, want hoe verder, hoe erger,

Er is geen reden voor optimisme en geloof,

Er zijn gevangenissen, hekken, tralies en muren.

Er zijn nog steeds vrienden en een geliefde vrouw,

En ik ben een van degenen voor wie dit niet genoeg is,

Ik ben bang voor al mijn dierbaren

Ik zie en weet waar we heen gaan.

Leven in een politiestaat