Мой город будет стоять - Адаптация

По утрам на всех рынках города

Детвора среди барыг ошивается:

Кто ворует, а кто просто кормится,

Ну а в общем, все побираются.

Патриот мне сказал, что я конченый тип,

А нацист подтвердил и добавил: "Он жид!"

Я стоял одинокий среди грустных людей.

Мне хотелось любви, им хотелось скорей.

Мой город будет стоять!

По переименованным улицам,

По убитому детству далекому,

Мимо псов со страшными рожами

Улыбаются мне прохожие.

Ночью звезды на небе светятся,

Ночью психи луною маются,

Провода и столбы шевелятся,

Даже стены, и те кусаются.

Ну а если проснусь, то не выдам себя,

Втихаря улыбнусь, разобью зеркала.

Белый саван зимы, он красив на земле;

Остаются следы.

Что-то сдохло во мне.

Мой город будет стоять!

Что же делать тем, кто не варится

В их котлах, кошельках, половниках,

Кто по-прежнему просто тащится

И в ладах со своею совестью?

Он идет по земле хозяином,

Понимая свое одиночество,

Не справляет народные праздники

И не борется за экологию.

И не нужно ему никаких перемен,

Революций, погромов, игрушечных войн.

Он далек от бессмысленных наших проблем,

Он не знает такого понятия - дом.

Мой город будет стоять!

In de ochtend op alle markten van de stad

Kinderen tussen straatventers hangen rond:

Wie steelt en wie voedt,

Over het algemeen bedelt iedereen.

De patriot vertelde me dat ik een goner ben,

En de nazi bevestigde en voegde eraan toe: "Hij is een Jood!"

Ik stond alleen tussen verdrietige mensen.

Ik wilde liefde, zij wilden het eerder.

Mijn stad zal staan!

Door de hernoemde straten

Door de vermoorde kinderjaren van de verre,

Voorbij de honden met enge mokken

Voorbijgangers glimlachen naar me.

's Nachts schijnen de sterren aan de hemel,

'S Nachts zwoegen psycho's op de maan,

Draden en palen bewegen

Zelfs de muren, en ze bijten.

Nou, als ik wakker word, zal ik mezelf niet verraden,

Ik lach stiekem, ik breek de spiegels.

De witte sluier van de winter, het is mooi op aarde;

Er zijn sporen.

Er stierf iets in mij.

Mijn stad zal staan!

Wat te doen voor degenen die niet koken

In hun ketels, portemonnees, pollepels,

Wie is er nog steeds maar aan het slepen

En op gespannen voet met je geweten?

Hij bewandelt het land als een meester,

Je eenzaamheid realiseren

Viert geen feestdagen

En niet vechten voor het milieu.

En hij heeft geen verandering nodig

Revoluties, pogroms, speelgoedoorlogen.

Hij is verre van onze zinloze problemen,

Hij kent zo'n concept niet - een huis.

Mijn stad zal staan!