Партизанские будни - Адаптация

По просторам необъятной отчизны

По казённым коридорам Совдепа

Словно раненная выстрелом птица

Словно загнанная меж рёбер спица

Небеса будут помнить, небеса будут знать

За что погибла в чистом поле благородная рать

И кто-то всё-таки остался, он пытается встать

Я ненавижу партизанские будни…

С восходом солнца у кого-то продолжается жизнь

Я нарисую её пальцем на замёрзшем стекле

Там, за окном — гастроном, а в гастрономе толпа

И стрёмный лозунг про то, что все — братья

Я напеваю под нос беспонтовый куплет

Ведь говорила мне мать, что лучший кент — мёртвый мент

Во всех колодцах вода превратилась в песок

И это значит, опять кто-то вырубил ток…

И мне недавно приснился наркотический сон

Про то, что как-то зимою разразился вдруг гром

С окрестных крыш начинала спускаться вода

Однако всем было похуй

И ничего: боль пройдёт, а может, наоборот

Вчерашний друг громко крикнет:

«Отойди, не мешай.

Ведь жизнь — река, и по ней нужно медленно плыть».

А это самое хуёвое, что с ней может быть…

Когда проснёшься средь ночи в холодном поту

Когда вокруг тишина, лишь кто-то плачет в углу

Последний поезд уходит, увозя всех зверей

Я отпустил их на волю

И кто, скажите, за это полюбит меня

Без кола, без двора, без всего, что не я Когда в кармане дыра, а в башке пустота

И впереди ничего, а позади нихуя…

По просторам необъятной отчизны

По казённым коридорам Совдепа

Словно раненая выстрелом птица

Словно загнанная меж рёбер спица

Словно раненая выстрелом птица…

Door de uitgestrektheid van het grenzeloze vaderland

Langs de regeringsgangen van de Sovjet van Afgevaardigden

Als een gewonde vogel

Als een naald die tussen de ribben wordt gedreven

De hemel zal het onthouden, de hemel zal het weten

Waarom het nobele leger stierf in het open veld?

En er bleef nog iemand, hij probeert op te staan

Ik haat het partijdige leven van alledag...

Met de zonsopgang gaat iemands leven verder

Ik teken het met mijn vinger op het bevroren glas

Daar, buiten het raam, is er een supermarkt, en in de supermarkt is er een menigte

En een stomme slogan over het feit dat iedereen broers is

Ik zing een onstuitbaar couplet binnen mijn adem

Mijn moeder vertelde me tenslotte dat de beste Kent een dode agent is

In alle putten veranderde het water in zand

En dat betekent dat iemand de stroom weer afsnijdt...

En ik had onlangs een drugsdroom

Over het feit dat op de een of andere manier in de winter plotseling onweer uitbrak

Het water begon van de omliggende daken te dalen

Maar iedereen was ok

En niets: de pijn gaat over, of misschien andersom

De vriend van gisteren zal luid roepen:

"Ga weg, bemoei je er niet mee.

Het leven is tenslotte een rivier en je moet er langzaam langs zwemmen.

En dit is het ergste wat haar kan overkomen...

Wanneer je midden in de nacht wakker wordt in het koude zweet

Als er stilte in de buurt is, huilt alleen iemand in de hoek

De laatste trein vertrekt en alle dieren worden meegenomen

Ik heb ze vrijgelaten

En wie, vertel me, zal hier van me houden

Zonder een staak, zonder een tuin, zonder alles wat ik niet ben Als er een gat in de zak is en leegte in het hoofd

En er is niets vooruit, maar verdomme achter...

Door de uitgestrektheid van het grenzeloze vaderland

Langs de regeringsgangen van de Sovjet van Afgevaardigden

Als een gewonde vogel

Als een naald die tussen de ribben wordt gedreven

Als een gewonde vogel...