Der fliegende Holländer - Achim Reichel

Kein Lüftchen rührt sich, der Himmel klar

Und die See ist spiegelglatt, an Bord döst alles vor sich hin

Und eine alte Geschichte geht mir nicht aus dem Sinn

Es war einst ein Käpt'n, sein Schiff im schweren Sturm

Doch er wollte des Kurs nicht ändern, blickte stur und starr nach vorn

«Lieber fahr ich in die Hölle, bevor ich mich zwingen lass'

Grüß mir den Teufel, Bootsmann!»

lachte er nur voller Hass

Und er spuckte in den Wind, und er fluchte über's Meer

«Ich bin der Herr auf meinem Schiff, einen mächt'gern gib’s nicht mehr!»

Da brach entzwei das Ruder, hilflos trieb er nun umher

Und wo er steht, wohin er geht das wusst' er nun nicht mehr

Dieser Tag ging nie zu Ende, und der Sturm ging nie vorbei

Und das Ruder blieb gebrochen, keiner hörte seinen Schrei

Und kein Tod tat ihn erlösen, und kein Schlaf war für ihn da

Und das Blut in seinen Adern, wurde kälter jedes Jahr

Viele haben ihn gesehen, doch sie hatten große Furcht

Denn man sagt, es bringe Unheil, zu kreuzen seine Spur

Meist kam es dann zum Schiffbruch, und Rettung gab’s nicht mehr

So war es für manch einen, Reise ohne Wiederkehr

Den fliegenden Holländer, nannten sie ihn überall

Er suchte einen Weg, zu beenden seine Qual

Und so raubt er viele Schätze, doch kein Gold, kein Edelstein

Kann erkaufen die Erlösung.

So ging weiter seine Pein!

Oh, du Verfluchter, suche weiter, auch für dich gibt es ein Ziel

Hab nur Mut, um zu verändern.

Setz' nur weiter in dem Spiel

Und erschrick nicht vor der Liebe, sie kann dir der Hafen sein

Der dich schützt vor schwerem Wetter, auch vom Fluche dich befrei’n

Er beweegt geen briesje, de lucht is helder

En de zee is zo glad als glas, alles aan boord dommelt weg

En ik krijg een oud verhaal niet uit mijn hoofd

Er was eens een kapitein, zijn schip in een zware storm

Maar hij wilde niet van koers veranderen en keek koppig en strak vooruit

'Ik ga liever naar de hel voordat ik me laat dwingen'

Zeg hallo tegen de duivel, bootsman!'

hij lachte gewoon vol haat

En hij spuugde in de wind, en hij vloekte over de zee

"Ik ben de kapitein van mijn schip, er is geen machtige meer!"

Toen brak de riem in tweeën, hij dreef nu hulpeloos rond

En nu wist hij niet meer waar hij was, waar hij heen ging

Die dag eindigde nooit en de storm ging nooit voorbij

En de riem bleef gebroken, niemand hoorde zijn kreet

En geen dood heeft hem verlost, en er was geen slaap voor hem

En het bloed in zijn aderen werd elk jaar kouder

Velen zagen hem, maar ze waren erg bang

Want ze zeggen dat het kwaad brengt om zijn pad te kruisen

Meestal leed het schipbreuk en was er geen redding

Zo was het voor sommigen, een reis zonder terugkeer

De Vliegende Hollander, ze noemden hem overal

Hij zocht een manier om zijn kwelling te beëindigen

En zo rooft hij vele schatten, maar geen goud, geen edelsteen

Kan verlossing kopen.

Dus zijn kwelling ging door!

Oh, jij vervloekte er een, blijf zoeken, er is ook een doel voor jou

Heb alleen de moed om te veranderen.

Blijf het spel gewoon spelen

En wees niet bang voor liefde, het kan je toevluchtsoord zijn

Die je beschermt tegen slecht weer, bevrijdt je ook van vloeken