Pourquoi Avoir Peur - Abd Al Malik

N’aie plus peur

Non

N’aie plus peur

Non

N’aie plus peur

Non, non, faut plus qu’vous ayez peur

Cessez de nouer, d’nourrir de craintes vos cœurs

Et même si la planète d’tourner devait cesser demain

Cela à la beauté d’aujourd’hui n’enlèverait rien et même

Et même si la Lune point plus

Esquissez tout de même un sourire au souvenir d’c’qu’est plus

Ne vivez plus avec la crainte de ce qui adviendra

C’est l’présent qu’il convient d’vivre, n’est-ce pas

Replié sur soi-même, on attaque par peur de l’autre

L’visage de cette peur, c’est soi-même qu’on voit

Miroir, pourquoi j’ai peur d’la mort, d’l’inconnu et même de moi

Regarde ô ami, dans le livre de ton existence

Ta seule peur c’est de vivre

Notre vie à tous, c’est d’avancer

Que l’injustice vienne, je l’attendais

Que la peur me craigne, hey

Si j’ai su faire de mon ennemi mon allié

Derrière ce masque de chair, l’ami, c’est là qu’tu te trouves

La peur trouble trop souvent la lueur de tes jours

J’ai connu trop d’gens qui dans leur propre vie, jouaient différents rôles

Acteurs d’une vie entièrement bâtie sur la peur

J’ai peur d’me marier, j’ai peur d’m’engager, j’ai peur d'être moi et

Toute notre société s’agrippe à nos peurs

Et quand son monde s’réduit à ça, tout plaisir est une douleur

Ils disent «heu, on est heureux, mais il y a quelque chose qui va pas»

J’me dis «hou, pourquoi, alors qu’ils ont tout»

Beaucoup d’gens dans cet état l’occultent en pensant que

Ça c’est notre destin

Faut qu’on soit conformes à l’attitude de cette ronde

Oh, c’est comme ça qu’on s’enferme

Si tu savais toute la souffrance qu’on renferme

Pour qui, pourquoi?

Mais la peur de la souffrance n’est-elle pas la souffrance elle-même?

Comme la nuit appelle le jour, comme la vie appelle l’amour

Dans l’obscurité d’tes craintes, laisse entrer la clarté d’l’espoir

Notre vie à tous, c’est d’avancer

Que l’injustice vienne, je l’attendais

Que la peur me craigne, hey

Si j’ai su faire de mon ennemi mon allié

J’te parle d’une sensation naturelle humaine

En nous au même titre que la joie, la tristesse

Mais qui n’a pas les mêmes effets sur la vie, écoute

La peur, c’est ça l’thème de c’texte

Cette sensation qui bloque l’homme de l’intérieur

Cette réaction humaine a des effets pervers

Crainte de l’autre, agressivité, méchanceté

Être sur la défensive et direct agir

Celui qui tape le premier, c’est celui qui a peur tu sais

Faut pas croire le contraire, balivernes

D’un point de vue plus subtil, message à tous mes frères

Guidés, la peur, un frein au cheminement

L’amant doit une totale confiance à l’aimé

Mais la peur bloque, faut s’lâcher, sauter d’la falaise

Se débarrasser de ce qui gêne, être à l’aise

La peur une barrière, pire c’est une frontière

Notre vie à tous, c’est d’avancer

Que l’injustice vienne, je l’attendais

Que la peur me craigne, hey

Si j’ai su faire de mon ennemi mon allié

N’aie plus peur

N’aie plus peur

N’aie plus peur

Écoute la flûte du roseau

Et sa plainte comme elle chante la séparation

On m’a coupé de la jonchaie

Et dès lors, ma lamentation fait gémir l’homme et la femme

J’appelle un cœur que déchire la séparation

Pour lui révéler la douleur du désir

Tout être qui demeure loin de sa source aspire au temps où ils seront réunis

Feu et non vent, tel est le son de la flûte

Des risques XXX cette flamme

Feu de l’amour dans le roseau

Ardeur de l’amour dans le vin spirituel

Né, compagnon pour qui il vit séparé de l’amie

Et dont les accents déchirent nos voiles

Lui, poison et antidote, confident et amoureux

Qui jamais vit son égal

La plainte de la flûte fourmille

Wees niet meer bang

Neen

Wees niet meer bang

Neen

Wees niet meer bang

Nee, nee, je hoeft niet meer bang te zijn

Stop met knopen, de angsten van je hart voeden

En zelfs als de draaiende planeet morgen zou stoppen

Dat aan de schoonheid van vandaag niets zou wegnemen en zelfs

En zelfs als de maan niet langer

Schets toch een glimlach bij de herinnering aan wat meer is

Leef niet met de angst voor wat komen gaat

Het is het heden dat het raadzaam is om te leven, nietwaar?

In zichzelf teruggetrokken, valt de een aan uit angst voor de ander

Het gezicht van deze angst, het is jezelf dat je ziet

Spiegel, waarom ben ik bang voor de dood, voor het onbekende en zelfs voor mezelf

Kijk, o vriend, in het boek van je bestaan

Je enige angst is om te leven

Ons leven voor iedereen is om vooruit te gaan

Laat onrecht maar komen, ik zat er op te wachten

Die angst maakt me bang, hé

Als ik wist hoe ik van mijn vijand mijn bondgenoot kon maken

Achter dit masker van vlees, vriend, daar ben je

Angst vertroebelt te vaak het licht van je dagen

Ik heb te veel mensen gekend die in hun eigen leven verschillende rollen speelden

Acteurs van een leven dat volledig op angst is gebouwd

Ik ben bang om te trouwen, ik ben bang om mezelf te binden, ik ben bang om mezelf te zijn en

Onze hele samenleving klampt zich vast aan onze angsten

En als zijn wereld daarop neerkomt, is alle plezier pijn

Ze zeggen "uh, we zijn blij, maar er is iets mis"

Ik zeg tegen mezelf "wauw, waarom, als ze alles hebben"

Veel mensen in deze staat verbergen het omdat ze denken dat

Dit is ons lot

Moet voldoen aan de houding van deze ronde

Oh, zo sluiten we onszelf op

Als je alle pijn wist die we hebben

Voor wie, waarom?

Maar is de angst om te lijden zelf niet het lijden?

Zoals de nacht de dag roept, zoals het leven liefde noemt

In de duisternis van je angsten, laat de helderheid van hoop binnen

Ons leven voor iedereen is om vooruit te gaan

Laat onrecht maar komen, ik zat er op te wachten

Die angst maakt me bang, hé

Als ik wist hoe ik van mijn vijand mijn bondgenoot kon maken

Ik heb het met je over een natuurlijke menselijke sensatie

Zowel in ons als vreugde, verdriet

Maar dat heeft niet dezelfde effecten op het leven, luister

Angst, dat is het thema van deze tekst

Dit gevoel dat de man van binnenuit blokkeert

Deze menselijke reactie heeft perverse effecten

Angst voor anderen, agressiviteit, gemeenheid

Wees defensief en direct

Wie als eerste slaat is degene die bang is, weet je

Denk niet anders, onzin

Vanuit een subtieler oogpunt, bericht aan al mijn broers

Geleid, angst, een rem op de reis

De minnaar dankt het volledige vertrouwen aan de geliefde

Maar angst blokkeert, je moet loslaten, van de klif springen

Ontdoe je van wat in de weg zit, maak het je gemakkelijk

Vrees een barrière, erger is een grens

Ons leven voor iedereen is om vooruit te gaan

Laat onrecht maar komen, ik zat er op te wachten

Die angst maakt me bang, hé

Als ik wist hoe ik van mijn vijand mijn bondgenoot kon maken

Wees niet meer bang

Wees niet meer bang

Wees niet meer bang

Luister naar de fluit van het riet

En haar klacht terwijl ze over scheiding zingt

Ik ben afgesneden van de haast

En vanaf dat moment laat mijn klaagzang man en vrouw kreunen

Ik noem een ​​hart verscheurd door scheiding

Om hem de pijn van verlangen te openbaren

Elk wezen dat ver van zijn bron woont, verlangt naar de tijd dat ze herenigd zullen worden

Vuur en geen wind is het geluid van de fluit

XXX riskeert deze vlam

Vuur van liefde in het riet

Branden van liefde in spirituele wijn

Geboren, metgezel voor wie hij leeft gescheiden van de vriend

En wiens accenten onze sluiers verscheuren

Hij, vergif en tegengif, vertrouweling en minnaar

Wie heeft ooit zijn gelijke gezien?

De klacht van de fluitzwermen