Le Marseillais - Abd Al Malik

Il est arrivé comme Belsunce dans notre quartier

Comme s’il débarquait d’un livre de Pagnol

C’est, sensiblement pareil le Neuhof et les quartiers Nord

Violent comme nous sauf que lui, dégageait notre ciel comme le Mistral

lorsqu’il parlait

Il disait: «Je crains dégun» avec la confiance de ceux qu’ont le Soleil comme

patrie

Il tirait selon lui sa baraka de la Bonne Mère quand il faisait de la thune et,

ça nous faisait «gole-ri»

À l'époque franchement, on ne pensait qu'à notre gueule pour être honnête

Alors que lui, il envoyait des mandats à ses potes à la prison des Baumettes

Quand le Soleil tapait fort, il nous parlait des îles du Frioul

Avec tant d'éloquence que, dans la cité on disait qu’il était fou

Il était rasta mais plutôt côté Massilia Sound System

Avec l’esprit de Marius en plus mais, côté victime du système

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Il avait le biais pour faire caguer son monde

Parce qu’il pouvait être relou quand ça le prenait

Et dans la cité on finit toujours par, ostraciser celui qui fait de l’ombre

Et, avec son tempérament mistral, fallait surtout pas l’incendier

Il commençait à avoir du mal à, traîner son ombre jusqu’au Soleil mais

Avait toujours l'âme de ceux qui sont unis par une ville

Il disait que même loin, Notre-Dame montait la garde pour lui

Mais c’est surtout, dans notre milieu que les valeurs commençaient à se taire

Pourtant lui en loyauté, restait aussi traditionnel qu’une bouillabaisse

Quand le Soleil hissait son drapeau, il nous contait les calanques de Sormiou

Comme une contrée magique et dans la cité on disait qu’il était fou

Toujours rasta mais il virait côté mauvais trip

Un peu dans le style Fanny côté esprit de sacrifice

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Il souriait mais piquait du nez à cause de l’héroïne

Baver fait du bien à Bertrand et te le rend caguant

Lui, il nous aimait vraiment quand nous, on le trouvait juste marrant

En vrai, c’est à cause de nous, à cause de la cité qu’il a plus été clean

Parce qu’après Avignon c’est le Nord, et le climat peut y être glacial

Pour tous ceux de toutes les couleurs qui sont, de la race de, Frédéric Mistral

On le regardait comme s’il n'était pas comme nous et c'était bête

Parce que, comme il le disait lui-même, on était pareils, tous prisonniers de

la tess

Alors qu’il y avait un cagnard à faire évaporer la mer

Lui, il était, allongé dans une cave du grand Est

Il était plus ou moins rasta mais côté Jim Morrison

La vie avait été pour lui comme Panisse pour Cesario

Et maintenant il y avait, plus personne

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Le marseillais

On est là, seul, seul

Hij arriveerde als Belsunce in onze buurt

Als uit een boek van Pagnol

Het is in wezen hetzelfde, de Neuhof en de noordelijke districten

Gewelddadig zoals wij, behalve dat hij onze lucht opruimde zoals de Mistral

toen hij aan het praten was

Hij zei: "Ik vrees degun" met het vertrouwen van degenen die de zon hebben als...

land

Volgens hem kreeg hij zijn baraka van de Goede Moeder toen hij geld verdiende en,

het maakte ons "gole-ri"

Destijds dachten we eerlijk gezegd alleen aan onze gezichten

Terwijl hij arrestatiebevelen stuurde naar zijn vrienden in de Baumettes-gevangenis...

Toen de zon onderging, zou het ons vertellen over de Frioul-eilanden

Met zoveel welsprekendheid dat ze in de stad zeiden dat hij gek was

Hij was rasta maar eerder aan de kant van Massilia Sound System

Met de geest van Marius ernaast maar, slachtofferkant van het systeem

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Hij had een vooroordeel om zijn wereld te kapen

'Omdat hij kon worden bummed toen het hem kostte

En in de stad eindigen we altijd, degene die verduistert verbannen

En met zijn mistral-temperament was het belangrijk om hem niet in brand te steken

Hij begon het moeilijk te krijgen en sleepte zijn schaduw naar de zon, maar

Had altijd de ziel van degenen die verenigd waren door een stad

Hij zei dat zelfs ver weg Onze-Lieve-Vrouw voor hem op wacht stond

Maar het was vooral in ons milieu dat waarden begonnen te zwijgen.

Toch bleef hij in loyaliteit zo traditioneel als een bouillabaisse

Toen de zon zijn vlag hees, vertelde hij ons over de kreken van Sormiou

Als een magisch land en in de stad zeiden ze dat hij gek was

Nog steeds rasta, maar hij keerde zich aan de slechte kant

Een beetje Fanny-stijl aan de kant van de opoffering

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Hij glimlachte maar duikt onder de heroïne

Kwijlen geeft Bertrand een goed gevoel en maakt je lelijk

Hij vond ons echt leuk toen we dachten dat hij grappig was

In werkelijkheid was het vanwege ons, vanwege de stad dat hij niet langer schoon was

Want na Avignon is het het noorden, en het klimaat kan ijskoud zijn

Voor al diegenen van alle kleuren die van het ras van Frédéric Mistral . zijn

We keken naar hem alsof hij niet was zoals wij en dat was stom

Omdat, zoals hij zelf zei, we hetzelfde waren, alle gevangenen van...

de tess

Terwijl er een ontduiker was om de zee te verdampen

Hij lag in een kelder in het verre Oosten

Hij was min of meer Rasta maar Jim Morrison kant

Het leven was voor hem geweest zoals Panisse voor Cesario

En nu was er niemand

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen

Marseille

We zijn hier alleen, alleen