La Gravité - Abd Al Malik

À l’arrière train du bus quatorze comme à la remorque de la vie

Je suis amorphe coté fenêtre, les yeux assis dans le vide

À ne surtout pas me demander si la vie me considère comme un brave

Je viens d’un lieu où, chacun se complaît à être grave

Tourner en rond dans ces ruelles de la vie que, même les lampadaires

n'éclairent plus

Être baigné dans le noir et pourtant, se croire dans la lumière totalement nu

Sortir la tête de l’eau ou se noyer dans le fantasme

Je viens d’un lieu où, chacun se complaît à être grave

Je me blesse tout le temps avec le tranchant de l’orgueil

Je suis de ceux qui lentement deviennent, leur propre cercueil

Je suis aveuglé par des murailles de tours

Je me dis: «Il ne peut rien y avoir derrière ces remparts»

Je viens d’un lieu où, chacun se complaît à être grave

Avoir la prétention d'être soi, on se connaît toujours trop peu

Donner du sang cette pensée me rend, exceptionnel en ce lieu

Provincée mon existence il fut un temps ou Paris, j’y serais allé même à la nage

Je viens d’un lieu où, chacun se complaît à être grave

Au volant de ma Z3 bleue ciel comme aux commandes de ma vie

Je suis les cheveux au vent de cette vie blonde que je conduis

A me demander si je crois en la justice

Je dirais que, je suis heureux d'être à ma place

Je viens d’un lieu où, rien n’est jamais vraiment grave

Rouler à fond sur l’autoroute de la vie, tellement éclairée qu’on en perd la vue

Prendre son bain, debout, un problème, des solutions n’en parlons plus

Voir l’argent comme un moyen et non comme une faim, ça calme

Je viens d’un lieu où, rien n’est jamais vraiment grave

Je ne suis pas de ceux qui se considèrent être quelqu’un parce que,

je suis né avec quelque chose

Je suis tellement égoïste que je pense plus aux autres qu'à moi, c’est drôle

Mais, il m’arrive d'être triste et ces joues mouillées, ce sont de vraies larmes

Même si, je viens d’un lieu où, rien n’est jamais vraiment grave

Avoir mal à la bourgeoisie comme, Che Guevara

Se lever chaque matin sans réellement savoir pourquoi

Souffrir du non sens, une maladie qui n'épargne aucun personnage

Je viens d’un lieu où, rien n’est jamais vraiment grave

Je viens d’un lieu où, chacun se complaît à être grave

La gravité, mesdames et messieurs

Aan de achterkant van de veertien bus als de trailer van het leven

Ik ben amorf bij het raam, mijn ogen zitten in de leegte

Vraag je vooral niet af of het leven me moedig vindt

Ik kom uit een land waar iedereen graag serieus is

Ronddraaien in deze steegjes van het leven dat zelfs de straatverlichting

niet langer branden

Om in duisternis te baden en toch volledig naakt in het licht te geloven

Steek je hoofd boven water of verdrink in fantasie

Ik kom uit een land waar iedereen graag serieus is

Ik heb mezelf de hele tijd pijn gedaan met het randje van trots

Ik ben een van degenen die langzaam hun eigen doodskist worden

Ik ben verblind door muren van torens

Ik heb zoiets van, "Er kan niets achter deze wallen zijn"

Ik kom uit een land waar iedereen graag serieus is

Jezelf voordoen, je kent jezelf altijd te weinig

Bloed geven die gedachte maakt me, uitzonderlijk op deze plek?

In mijn bestaan ​​was er een tijd dat Parijs, ik zou er zelfs heen zijn gegaan door te zwemmen

Ik kom uit een land waar iedereen graag serieus is

Rijden in mijn hemelsblauwe Z3 alsof ik mijn leven onder controle heb

Ik ben het haar in de wind van dit blonde leven dat ik rijd

Vraag me af of ik in gerechtigheid geloof

Ik zou zeggen, ik ben blij om te zijn waar ik thuishoor

Ik kom uit een plaats waar niets ooit echt serieus is

Ronduit rijden op de snelweg van het leven, zo verlicht dat je je gezichtsvermogen verliest

Een bad nemen, opstaan, een probleem, oplossingen laten we er niet meer over praten

Geld zien als een middel en niet als een honger, kalmeert

Ik kom uit een plaats waar niets ooit echt serieus is

Ik ben niet iemand die zichzelf als iemand beschouwt omdat,

ik ben met iets geboren

Ik ben zo egoïstisch dat ik meer aan anderen denk dan aan mezelf, het is grappig

Maar soms word ik verdrietig en die natte wangen zijn echte tranen

Hoewel, ik kom uit een plaats waar niets ooit echt serieus is

Gekwetste bourgeois zoals, Che Guevara

Elke ochtend opstaan ​​zonder echt te weten waarom

Lijdend aan onzin, een ziekte die geen karakter spaart

Ik kom uit een plaats waar niets ooit echt serieus is

Ik kom uit een land waar iedereen graag serieus is

Zwaartekracht, dames en heren