Césaire (Brazzaville via Oujda) - Abd Al Malik

J'étais allongé dans une chambre d’hôtel au Maroc et Césaire était mort

Je pensais à ça, à lui, au fait que je suis Noir et à d’autres choses encore

Le hall grouillait d’intellectuels, d’artistes: j’en avais salué quelques-uns

avant de prendre l’ascenseur

Lorsqu’on m’invitait à ce genre d'événements, non pas que j'étais pris par la

peur

Mais une sensation étrange de sentiments mêlés me questionnait sur ma place

Sidi Badr était dans une autre chambre, quelques étages plus bas,

au téléphone avec Bilal

Réglant les derniers détails techniques de l’album que vous êtes en train

d'écouter

Quant à moi c’est par le mot, le mythe, l’Amour et l’humour qu’au cœur du

vivant il s’agissait de s’installer

Noir comme un département de l’humanité

Noir comme pour l’universel son singulier

Noir comme s’il s’agissait d’aimer

Césaire évidemment aurait pensé que la poésie est toujours une question

d’entre-deux

Une sorte de trait d’union qui interpellant l’histoire en la tutoyant dirait «je»

Entre l’absence et la présence comprendre qu'être subversif c’est passer de

l’individuel au collectif

Lorsque je rentrais dans ce genre de réflexion, non point que j'étais craintif

Mais un questionnement profond quant à la responsabilité m’interpellait sur ma

fonction

Sidi Badr était dans une autre chambre, quelques étages plus bas,

en train de faire ses ablutions

Et Bilal à quelques milliers de kilomètres de là composait la musique que vous

écoutez

Quant à moi c’est par le mot, le mythe, l’Amour et l’humour qu’au cœur du

vivant il s’agissait de s’installer

Noir comme un département de l’humanité

Noir comme pour l’universel son singulier

Noir comme s’il s’agissait d’aimer

Quelle image avions nous de nous-mêmes au temps de Senghor et de Diop au fait?

Tout cela est tellement loin pour ma génération, comment voulez-vous qu’on s’en

souvienne

De ceux qu’on fait que bien qu’ayant grandi dans le ghetto notre esprit n’y

vive pas?

Lorsqu’on trouve normal d'être libre et debout, eux se sont battus pour la

fierté d'être soi

Mais un sentiment me fait me demander ce que pensait réellement Césaire de nous

Avec Sidi Badr, on se dit souvent qu'être un homme ça va au-delà de toute

appartenance, c’est tout

Et Bilal est d’accord et précise que dans l'émotion c’est ce que notre musique

doit refléter

Quant à moi c’est par le mot, le mythe, l’Amour et l’humour qu’au cœur du

vivant il s’agissait de s’installer

Noir comme un département de l’humanité

Noir comme pour l’universel son singulier

Noir comme s’il s’agissait d’aimer

J'étais allongé dans une chambre d’hôtel au Maroc et Césaire était mort

Mais de Fort-de-France à Oujda, de Cayenne à Brazzaville, il rassemble encore

Intellectuels, peuples des cités, Noirs ou Blancs, je vous salue de la part du «Nègre fondamental»

Lorsque je me rebelle c’est mu par le devoir impérieux de l’excellence de mon

style

Moi, laminaire, je reprends le flambeau avec mes flows, avec mon cœur,

avec ma bande

Sidi Badr pense qu’en fait c’est tout juste une question de conscience

Pour Bilal il faut révolutionner, partir de là où on aurait jamais dû quitter

Quant à moi c’est par le mot, le mythe, l’Amour et l’humour qu’au cœur du

vivant qu’il s’agissait de s’installer

Noir comme un département de l’humanité

Noir comme pour l’universel son singulier

Noir comme s’il s’agissait d’aimer

Mais il faut rendre à Césaire ce qui appartient à Césaire

Coupe la musique… écoutez ça:

«il y a des volcans qui se meurent

Il y a des volcans qui demeurent

Il y a des volcans qui ne sont là que pour le vent

Il y a des volcans fous

Il y a des volcans ivres à la dérive il y a des volcans qui vivent en meutes et

patrouillent

Il y a des volcans dont la gueule émerge de temps en temps

Véritables chiens de mer

Il y a des volcans qui se voilent la face

Toujours dans les nuages

Il y a des volcans vautrés comme des rhinocéros fatigués

Dont on peut palper la poche galactique

Il y a des volcans pieux qui élèvent des monuments à la gloire des peuples

disparus

Il y a des volcans vigilants

Des volcans qui aboient

Montant la garde au seuil du Kraal des peuples endormis

Il y a des volcans fantasques qui apparaissent et disparaissent

(ce sont jeux lémuriens)

Il ne faut pas oublier ceux qui ne sont pas les moindres

Les volcans qu’aucune dorsale n’a jamais repérés et dont la nuit les rancunes

se construisent

Il y a des volcans dont l’embouchure est à la mesure exacte de l’antique

déchirure.»

Aimé Césaire

Ik lag in een hotelkamer in Marokko en Césaire was dood

Daar dacht ik aan, aan hem, dat ik zwart was en andere dingen

De zaal wemelde van de intellectuelen, kunstenaars: ik had er een paar begroet

voordat je de lift neemt

Toen ik werd uitgenodigd voor dit soort evenementen, niet dat ik werd meegenomen door de

angst

Maar een vreemd gevoel van gemengde gevoelens vroeg me waar ik thuishoorde

Sidi Badr was in een andere kamer, een paar verdiepingen lager,

aan de telefoon met Bilal

De laatste technische details uitwerken van het album waar je aan werkt

luisteren

Wat mij betreft, is het door woorden, mythen, liefde en humor dat in het hart van

levend was het een kwestie van settelen

Zwart als afdeling van de mensheid

Zwart als voor het universele is het enkelvoud

Zwart alsof het om lief te hebben

Césaire zou natuurlijk gedacht hebben dat poëzie altijd een vraag is

tussenin

Een soort koppelteken dat de geschiedenis uitdaagt door het vertrouwd te maken, zou zeggen "ik"

Tussen afwezigheid en aanwezigheid om te begrijpen dat subversief zijn betekent om weg te gaan van

individueel naar collectief

Toen ik in dat soort denken kwam, niet dat ik bang was

Maar een diepe vraag over verantwoordelijkheid daagde me uit op mijn

functie

Sidi Badr was in een andere kamer, een paar verdiepingen lager,

wassing uitvoeren

En Bilal een paar duizend mijl verderop componeerde de muziek die jij

Luister

Wat mij betreft, is het door woorden, mythen, liefde en humor dat in het hart van

levend was het een kwestie van settelen

Zwart als afdeling van de mensheid

Zwart als voor het universele is het enkelvoud

Zwart alsof het om lief te hebben

Welk beeld hadden we trouwens van onszelf in de dagen van Senghor en Diop?

Dit alles is zo ver weg voor mijn generatie, hoe kunnen we er vanaf komen?

onthouden

Van degenen die we doen, ondanks dat we in het getto zijn opgegroeid, doen onze gedachten dat niet

niet leven?

Toen het normaal was om vrij en oprecht te zijn, vochten ze voor de

trots om jezelf te zijn

Maar een gevoel doet me afvragen wat Césaire echt van ons vond

Bij Sidi Badr zeggen we vaak tegen onszelf dat een man zijn verder gaat dan alles

erbij horen is alles

En Bilal is het daarmee eens en verduidelijkt dat emotie onze muziek is

moet reflecteren

Wat mij betreft, is het door woorden, mythen, liefde en humor dat in het hart van

levend was het een kwestie van settelen

Zwart als afdeling van de mensheid

Zwart als voor het universele is het enkelvoud

Zwart alsof het om lief te hebben

Ik lag in een hotelkamer in Marokko en Césaire was dood

Maar van Fort-de-France tot Oujda, van Cayenne tot Brazzaville, het brengt nog steeds samen

Intellectuelen, volkeren van de steden, zwarten of blanken, ik groet u van de "fundamentele neger"

Als ik in opstand kom, wordt dat gedreven door de dwingende plicht van uitmuntendheid in mijn

stijl

Ik, laminaria, ik neem de fakkel op met mijn stromen, met mijn hart,

met mijn band

Sidi Badr denkt dat het echt een gewetenskwestie is

Voor Bilal moeten we een revolutie teweegbrengen, beginnen waar we nooit hadden mogen vertrekken

Wat mij betreft, is het door woorden, mythen, liefde en humor dat in het hart van

levend dat het een kwestie van settelen was

Zwart als afdeling van de mensheid

Zwart als voor het universele is het enkelvoud

Zwart alsof het om lief te hebben

Maar geef Cesaire terug wat van Cesaire is

Zet de muziek uit... luister hiernaar:

"er zijn vulkanen die stervende zijn"

Er zijn vulkanen die overblijven

Er zijn vulkanen die er alleen zijn voor de wind

Er zijn gekke vulkanen

Er zijn dronken vulkanen op drift, er zijn vulkanen die in roedels leven en

patrouille

Er zijn vulkanen waarvan de monden van tijd tot tijd tevoorschijn komen

Echte zeehonden

Er zijn vulkanen die hun gezicht verbergen

Altijd in de wolken

Er zijn vulkanen die zich uitstrekken als vermoeide neushoorns

Wiens galactische zak kan worden gevoeld?

Er zijn vrome vulkanen die monumenten oprichten ter ere van de volkeren

missend

Er zijn waakzame vulkanen

Blaffende vulkanen

Staande wacht op de drempel van de Kraal . van de Slapende Volkeren

Er zijn grillige vulkanen die verschijnen en verdwijnen

(dit zijn maki spelletjes)

We mogen degenen die niet de minste zijn niet vergeten

Vulkanen die geen enkele bergkam ooit heeft gezien en die 's nachts wrok koesteren

zijn gebouwd

Er zijn vulkanen waarvan de mond de exacte maat is van de oude

traan."

Aimé Cesaire