Без тебя - Алёна Апина

Перечеркнув липкую тьму

Сквозь занавес сна, вся в белом, легка.

Дым наших встреч нам не сберечь,

Ночь не повторить и не возвратить.

Листья сгорят и улетят, закроют снега их навсегда,

Но не сейчас, не в этот час, еще не зима, лишь осень.

Припев:

Мне не уютно без тебя.

Осенним одиноко в дождь.

В шезлонге старом на балконе на фоне долгого дождя.

И холод ветреного дня сквозь черный свитер проникает.

И здесь никто не понимает — мне не уютно без тебя.

Скрыться легко так далеко,

Но ты не придешь и не найдешь

Наш листопад, мой нежный взгляд.

Не буду тебя любить, как тогда.

Припев:

Мне не уютно без тебя.

Осенним одиноко в дождь.

В шезлонге старом на балконе на фоне долгого дождя.

И холод ветреного дня сквозь черный свитер проникает.

И здесь никто не понимает — мне не уютно без тебя.

De plakkerige duisternis doorstrepen

Door het gordijn van de slaap, alles in wit, licht.

We kunnen de rook van onze vergaderingen niet redden,

De nacht kan niet worden herhaald en geretourneerd.

De bladeren zullen verbranden en wegvliegen, hun sneeuw zal ze voor altijd bedekken,

Maar niet nu, niet op dit uur, nog geen winter, alleen herfst.

Refrein:

Ik voel me niet op mijn gemak zonder jou.

Herfst eenzaam in de regen.

In een oude ligstoel op het balkon tegen de achtergrond van een lange regenbui.

En de kou van een winderige dag dringt door een zwarte trui.

En hier begrijpt niemand - ik voel me niet op mijn gemak zonder jou.

Het is tot nu toe gemakkelijk te verbergen

Maar je zult niet komen en je zult niet vinden

Onze bladval, mijn zachte blik.

Ik zal niet van je houden zoals toen.

Refrein:

Ik voel me niet op mijn gemak zonder jou.

Herfst eenzaam in de regen.

In een oude ligstoel op het balkon tegen de achtergrond van een lange regenbui.

En de kou van een winderige dag dringt door een zwarte trui.

En hier begrijpt niemand - ik voel me niet op mijn gemak zonder jou.