A Salvador Allende En Su Combate Por La Vida - Pablo Milanés

Qué soledad tan sola te inundaba

en el momento en que tus personales

amigos de la vida y de la muerte

te rodeaban.

Qué manera de alzarse en un abrazo

el odio, la traición, la muerte, el lodo;

lo que constituyó tu pensamiento

ha muerto todo.

Qué vida quemada,

qué esperanza muerta,

qué vuelta a la nada,

qué fin.

Un cielo partido, una estrella rota,

rodaban por dentro de ti.

Llegó este momento, no hay más nada

te viste empuñando un fusil.

Volaba,

lejos tu pensamiento,

justo hacia el tiempo

de mensajes, de lealtades, de hacer.

Quedaba,

darse todo el ejemplo,

y en poco tiempo

una nueva estrella armada

hacer.

Qué manera de quedarse tan grabada

tu figura ordenando nacer,

los que te vieron u oyeron decir

ya no te olvidan.

Lindaste con Dos Ríos y Ayacucho,

como un libertador en Chacabuco,

los Andes que miraron crecerte

te simbolizan.

Partías el aire, saltaban las piedras,

surgías perfecto de allí.

Jamás un pensamiento de pluma y palabra

devino en tan fuerte adalid.

Cesó por un momento la existencia,

morías comenzando a vivir.

Volaba,

lejos tu pensamiento,

justo hacia el tiempo

de mensajes, de lealtades, de hacer.

Quedaba,

darse todo el ejemplo,

y en poco tiempo

una nueva estrella armada

hacer.

Wat een eenzaamheid zo eenzaam je overspoelde

het moment dat uw persoonlijke

vrienden van leven en dood

ze omsingelden je

Wat een manier om op te staan ​​in een knuffel

haat, verraad, dood, modder;

wat vormde je gedachte?

alles is overleden.

wat een verbrand leven,

wat een dode hoop,

wat tot niets terugkeert,

wat een einde

Een gebroken lucht, een gebroken ster,

Ze rolden in je.

Dit moment is gekomen, er is niets anders

je zag jezelf een geweer hanteren.

ik was aan het vliegen,

je gedachte weg,

precies rond de tijd

van berichten, van loyaliteiten, van doen.

bleef,

geef jezelf het hele voorbeeld,

en in een korte tijd

een nieuwe gewapende ster

maken.

Wat een manier om zo gegraveerd te blijven

jouw figuur beveelt om geboren te worden,

degenen die je zagen of hoorden zeggen

ze vergeten je niet meer.

Je grensde aan Dos Ríos en Ayacucho,

als een bevrijder in Chacabuco,

de Andes die je zag groeien

ze symboliseren jou

Je splitste de lucht, de stenen sprongen,

je kwam daar perfect uit.

Nooit een gedachte aan pen en woord

zo'n sterke kampioen geworden.

Het bestaan ​​hield even op,

je stierf terwijl je begon te leven.

ik was aan het vliegen,

je gedachte weg,

precies rond de tijd

van berichten, van loyaliteiten, van doen.

bleef,

geef jezelf het hele voorbeeld,

en in een korte tijd

een nieuwe gewapende ster

maken.