Одинокий крик Посвящается Н.С. - Олег Скобля

Звон вечерний вниз по реке

Инаким молитву поют

Ты построил дом на песке

Гордости последний приют.

Для тебя в ночи голос мой,

Открывает горькую весть,

Душу осквернил суетой,

Ты отверг спасительный Крест.

Одинокий крик, тает в далеке, монастырских колоколов,

Ты построил дом, на речном песке, на руинах прежних домов.

Медь на лепестках темных век,

Горечи клейменой сургуч,

Ангелы в одеждах как снег,

Душу по ступеням ведут,

Не споют про вечный покой,

Как предстанут злые князья,

Мало добрых дел за тобой,

Много суеты много зла…

Одинокий крик, тает в далеке, монастырских колоколов,

Ты построил дом, на речном песке, на руинах прежних домов.

Ты построил дом, на речном песке, на руинах прежних домов.

Звон вечерний вниз по реке

Инаким молитву поют

Ты построил дом на песке

Гордости последний приют.

Для тебя в ночи голос мой,

Открывает горькую весть,

Душу осквернил суетой,

Ты отверг спасительный Крест.

Одинокий крик, тает в далеке, монастырских колоколов,

Ты построил дом, на речном песке, на руинах прежних домов.

Ты построил дом, на речном песке, на руинах прежних домов.

Avondklokken langs de rivier

Ze zingen een gebed

Je bouwde een huis op het zand

Het laatste toevluchtsoord van de trots.

Voor jou in de nacht mijn stem

Onthult slecht nieuws

Ziel bezoedeld door ijdelheid,

Je hebt het reddende kruis afgewezen.

Een eenzame kreet, smeltend in de verte, van kloosterklokken,

Je bouwde een huis op het rivierzand, op de ruïnes van voormalige huizen.

Koper op de bloembladen van donkere oogleden,

Bitterheid gemerkte zegelwas,

Engelen gekleed als sneeuw

De ziel wordt de trappen op geleid,

Zing niet over eeuwige rust,

Hoe boze prinsen zullen verschijnen,

Weinig goede daden voor jou

Veel gedoe, veel kwaad...

Een eenzame kreet, smeltend in de verte, van kloosterklokken,

Je bouwde een huis op het rivierzand, op de ruïnes van voormalige huizen.

Je bouwde een huis op het rivierzand, op de ruïnes van voormalige huizen.

Avondklokken langs de rivier

Ze zingen een gebed

Je bouwde een huis op het zand

Het laatste toevluchtsoord van de trots.

Voor jou in de nacht mijn stem

Onthult slecht nieuws

Ziel bezoedeld door ijdelheid,

Je hebt het reddende kruis afgewezen.

Een eenzame kreet, smeltend in de verte, van kloosterklokken,

Je bouwde een huis op het rivierzand, op de ruïnes van voormalige huizen.

Je bouwde een huis op het rivierzand, op de ruïnes van voormalige huizen.