Снег - Олег Скобля

Вечер зажег фонари,

Тихо из города снег улетает.

Словно немое кино,

Крутит метель во дворах.

В доме погасли огни,

Лишь у иконы лампада мерцает,

Чтоб не увидел никто

Горькие слезы в глазах.

(2 р.)

Так и бывает порой —

Кто-то находит, а кто-то теряет.

Напоминает ковчег

Этот последний вагон.

За монастырской стеной

Кто-то в молитвах меня поминает.

Медленно падает снег

На опустевший перрон.

(2 р.)

Медленно падает снег,

Тают снежинки в горячих ладонях.

Светятся нити реклам,

В дальние страны маня.

Верю — молитвы твои

Душу согреют в холодном вагоне,

Чтоб ни случилось со мной,

Ты не оставишь меня.

(2 р.)

Тают огни фонарей,

В городе снега совсем не осталось.

Тихо стучатся дожди

В необитаемый дом.

Свет от лампады моей,

Как одиноко белеющий парус,

В теплое море любви

Душу поманит крылом.

(2 р.)

Вечер зажег фонари,

Тихо из города снег улетает.

Словно немое кино,

Крутит метель во дворах.

В доме погасли огни,

Лишь у иконы лампада мерцает,

Чтоб не увидел никто

Горькие слезы в глазах.

's Avonds staken de lantaarns aan

Stilletjes vliegt de sneeuw weg van de stad.

Als een stomme film

Een sneeuwstorm draait in de werven.

De lichten gingen uit in huis

Alleen bij het icoon flikkert de lamp,

Zodat niemand het ziet

Bittere tranen in de ogen.

(2 blz.)

Dat is wat er soms gebeurt -

Iemand vindt, en iemand verliest.

Doet me denken aan de ark

Dit is de laatste auto.

Achter de kloostermuur

Iemand herinnert zich mij in gebeden.

Sneeuw valt langzaam

Op een leeg perron.

(2 blz.)

De sneeuw valt langzaam

Sneeuwvlokken smelten in hete palmen.

De draden van advertenties gloeien,

Wenkend naar verre landen.

Ik geloof - uw gebeden

De ziel wordt verwarmd in een koude koets,

Wat er ook met mij gebeurt

Je zult me ​​niet verlaten.

(2 blz.)

De lichten van de lantaarns smelten,

Er lag helemaal geen sneeuw meer in de stad.

Stilletjes vallen de regens

Naar een onbewoond huis.

Licht van mijn lamp,

Als een eenzaam wit zeil

In de warme zee van liefde

De ziel zal wenken met een vleugel.

(2 blz.)

's Avonds staken de lantaarns aan

Stilletjes vliegt de sneeuw weg van de stad.

Als een stomme film

Een sneeuwstorm draait in de werven.

De lichten gingen uit in huis

Alleen bij het icoon flikkert de lamp,

Zodat niemand het ziet

Bittere tranen in de ogen.