Музыкант - Олег Скобля

Поминальная свеча,

Опустевший дом.

Горе пьёт холодный чай,

За моим столом.

Сново ветер перемен обрывает кант,

На Арбате в этот день умер музыкант…

Люди мимо шли весь день,

Как идут сейчас…

И как принято везде, из свинцовых глаз —

Не слезинки, не тепла…

Нелюбовь своё взяла…

Только он их не судил —

Всех рассудит Бог!

Он всё знает, Он здесь жил,

Он один помог…

В стужу лютую Он грел,

Он Ему тихонько пел…

Дай мне, Господи, веру,

Дай мне, Господи, веру,

Дай мне, Господи, веру,

Дай надежду, дай любовь…

Свет оконный дождь зальёт,

Разведут мосты,

Ветер в небо унесёт нотные листы.

Не во сне, а на яву смог увидеть он,

Как стучался в синеву погребальный звон.

Он ушёл в рассвете сил на исходе дня,

И никто не попросил: «Ты прости меня…»

И никто не разглядел, что над ним сиял венец…

И потом сквозь сорок дней

На святой порог

Сколько вынес он скорбей,

Знает только Бог…

Тот которого любил он,

И у него просил, просил…

Дай мне, Господи, веру,

Дай мне, Господи, веру,

Дай мне, Господи, веру,

Дай надежду, дай любовь…

herdenkingskaars,

Verlaten huis.

Verdriet drinkt koude thee

Aan mijn tafel.

Opnieuw breekt de wind van verandering de rand,

Een muzikant stierf die dag op de Arbat...

Mensen liepen de hele dag voorbij

Hoe gaat het nu...

En zoals overal gebruikelijk, van loden ogen -

Geen tranen, geen warmte...

De afkeer eiste zijn tol...

Alleen oordeelde hij ze niet -

God zal over iedereen oordelen!

Hij weet alles, Hij woonde hier,

Hij alleen hielp...

Hij warmde op in de felle kou,

Hij zong zachtjes voor Hem...

Geef mij, Heer, geloof,

Geef mij, Heer, geloof,

Geef mij, Heer, geloof,

Geef me hoop, geef me liefde...

De raamregen zal het licht overspoelen,

bruggen worden afgebroken,

De wind zal de bladmuziek de lucht in blazen.

Niet in een droom, maar in werkelijkheid kon hij zien,

Hoe de doodsklok op de grond klopte.

Hij vertrok bij het aanbreken van zijn krachten aan het eind van de dag,

En niemand vroeg: "Vergeef me..."

En niemand zag dat er een kroon over hem scheen...

En dan na veertig dagen

Op de heilige drempel

Hoeveel verdriet heeft hij doorstaan,

Alleen God weet...

Degene van wie hij hield

En hij vroeg, vroeg...

Geef mij, Heer, geloof,

Geef mij, Heer, geloof,

Geef mij, Heer, geloof,

Geef me hoop, geef me liefde...