Роса слезою упадёт... - Олег Скобля

Роса слезою упадёт,

С высот небес на белый камень.

И имя новое господь,

Объявит тем кого нет с нами.

Объявит тем кто в эти дни,

Шёл до конца, кто жил и верил.

Не объяснив своей любви,

Надежду сердца не измерив.

Под звуки ветра и дождя,

Сгорают свечи пред крестами.

Господь за всё прости меня…

Не дай забыть, что было с нами.

Не погаси фаворский свет,

Не иссуши в глазницах слёзы.

Спаси меня от всяких бед,

Развей как дым ночные грёзы.

Когда закроют купола!

Семи небес святые силы.

Мир разорвётся пополам,

И в рот пылающей могилы,

Его обломки понесёт,

Как ребра сгинувшего зверя.

И тот кто выжил, тот кто верил,

На встречу господу пойдёт.

На встречу господу пойдёт…

И ангел мой придёт ко мне,

И оживит воспоминанья.

И в наступившей тишине,

Прольются слёзы покоянья.

Как живоносная роса,

От высоты небесной сферы.

На расколённый до бела,

В огне страданий камень веры.

Когда закроют купола!

И холод слёз саможаленья.

Сожмёт неверные сердца,

И над измученной вселенной,

Труба архангела споёт,

Кровь упадёт на белый мрамор.

И тот кто душу не изгадил,

На встречу господу пойдёт.

На встречу господу пойдёт…

De dauw zal in tranen vallen

Van de hoogten van de hemel naar een witte steen.

En de naam van de nieuwe Heer,

Zal het bekendmaken aan degenen die niet bij ons zijn.

Zal aankondigen aan degenen die deze dagen,

Ging tot het einde, die leefde en geloofde.

Zonder je liefde uit te leggen,

De hoop van het hart wordt niet gemeten.

Op het geluid van wind en regen

Voor de kruisen branden kaarsen.

Heer vergeef me alles...

Laat ons niet vergeten wat er met ons is gebeurd.

Doe het licht van Tabor niet uit,

Droog geen tranen in uw oogkassen op.

Red me van alle problemen

Verspreid de nachtdromen als rook.

Als de koepels sluiten!

Zeven hemelse heilige krachten.

De wereld zal in tweeën worden gescheurd

En in de mond van het brandende graf,

Zijn fragmenten zullen dragen

Als de ribben van een verloren beest.

En degene die het overleefde, degene die geloofde

Hij zal de Heer tegemoet gaan.

Zal gaan om de Heer te ontmoeten ...

En mijn engel zal tot mij komen,

En herinneringen ophalen.

En in de daaropvolgende stilte,

Tranen van berouw zullen vloeien.

Als levengevende dauw

Vanaf de hoogte van de hemelbol.

Op gesplitst naar wit,

In het vuur van het lijden is de steen van het geloof.

Als de koepels sluiten!

En de kilte van tranen van zelfmedelijden.

Comprimeer ontrouwe harten

En over het gekwelde universum,

De bazuin van de aartsengel zal zingen,

Het bloed zal op het witte marmer vallen.

En degene die de ziel niet bederft,

Hij zal de Heer tegemoet gaan.

Zal gaan om de Heer te ontmoeten ...