Тебе Россия - Олег Скобля

Роняет осень пожелтевшую листву,

Звучит Рахманинов в Серебряном Бору,

А журавли, как много лет назад,

Крестами белыми над крышами летят…

Я провожаю взглядом белый клин,

И плачет небо, потревоженное им…

Я не сумею без тебя прожить и дня,

Моя родная, непонятная страна.

Снова зимы за вёснами

Над кремлёвскими звёздами,

Годы времени смутного

К покаянью зовут меня.

Я ничего не изменю в твоей судьбе,

Лишь буду петь, Россия, о тебе.

Давай присядем на дорожку у окна,

И ты проводишь за околицу меня.

Святое небо малой родины моей

Благословило нас крестами журавлей.

Снова зимы за вёснами

Над Васильевским островом,

Воды смутного времени

Нас уносят течением,

И ничего не изменить в моей судьбе,

Я благодарен Богу и тебе…

Роняет осень пожелтевшую листву,

Звучит Рахманинов в Серебряном Бору,

А журавли, как много лет назад,

Крестами белыми над крышами летят…

De herfst laat vergeeld gebladerte vallen,

Rachmaninov klinkt in Serebryany Bor,

En de kranen, zoals vele jaren geleden,

Witte kruisen vliegen over de daken...

Ik volg de witte wig met mijn ogen,

En de lucht huilt, wordt erdoor verstoord...

Ik kan geen dag zonder jou leven,

Mijn geboorteland, onbegrijpelijk land.

Wederom winters na lentes

Boven de Kremlin-sterren

Jaren van tijd van problemen

Ze roepen me op tot bekering.

Ik zal niets veranderen aan je lot,

Ik zal alleen over jou zingen, Rusland.

Laten we op het pad bij het raam gaan zitten,

En jij neemt me mee naar buiten.

Heilige hemel van mijn kleine vaderland

Zegen ons met kruisen van kraanvogels.

Wederom winters na lentes

Boven Vasilyevsky-eiland,

Wateren van moeilijke tijden

We worden meegesleept door de stroom

En niets kan worden veranderd in mijn lot,

Ik dank God en jij...

De herfst laat vergeeld gebladerte vallen,

Rachmaninov klinkt in Serebryany Bor,

En de kranen, zoals vele jaren geleden,

Witte kruisen vliegen over de daken...