Соловецкая - Олег Скобля

В холодное небо уходят кресты…

Волнуется Белое море.

Стоит Соловецкий мужской монастырь,

Обитель народного горя.

«А помнишь, отец, конвоиры вели

Сюда за колонной колонну,

И люди, как овцы, безропотно шли

В ворота проклятого СЛОНа?

За окнами лай караульных собак…

И вечером, после развода,

Как звери, врывались в холодный барак

Солдаты расстрельного взвода…

Белёсые звёзды мерцали в ночи,

Как свечи в соборе старинном…

В Секирную гору вели палачи

Осужденных властью безвинно.

Секирка!

Теперь ты уже навсегда

Поклонное место России:

Здесь люди в себе распинали Христа,

И здесь становились святыми.

По старенькой лестнице к Богу ушли

Невольники архипелага —

И ангельской песней звучала вдали

Тяжелая песня ГУЛАГа…"

В холодное небо уходят кресты…

Волнуется Белое море.

Стоит Соловецкий мужской монастырь,

Обитель народного горя…

Kruisen gaan naar de koude lucht...

De Witte Zee is onrustig.

Het Solovetsky-klooster staat,

Verblijfplaats van het verdriet van de mensen.

"Weet je nog, vader, dat de bewakers leidden?

Hier achter de zuil,

En mensen, zoals schapen, liepen gedwee

Aan de poorten van de verdoemde OLIFANT?

Blaffende waakhonden voor de ramen...

En 's avonds, na de scheiding,

Als dieren, barsten in een koude barak

Soldaten van het executieteam...

Witte sterren fonkelden in de nacht,

Als kaarsen in een oude kathedraal...

Beulen leidden naar Sekirnaya Mountain

Onschuldig veroordeeld door de autoriteiten.

Bijl!

Nu ben je voor altijd

Aanbiddingsplaats van Rusland:

Hier kruisigden mensen Christus in zichzelf,

En hier werden ze heiligen.

Ze gingen de oude trap op naar God

Slaven van de archipel

En engelachtig lied klonk in de verte

Het zware lied van de Goelag ... "

Kruisen gaan naar de koude lucht...

De Witte Zee is onrustig.

Het Solovetsky-klooster staat,

De verblijfplaats van het verdriet van de mensen ...