17/32 - Ночные грузчики

Удивительно, но лет через пять, десять, пятнадцать

У меня будет глупая и симпатичная, может не первая жена

Я буду по графику есть, по графику напиваться

Дни будут для работы, ночи для сна

Если будет высшее образование, гуманитарный профиль

Тогда буду эрудированным обывателем,

Но все равно буду фыркать, попивая кофе

Как мой отец, как его приятели

Я перестану закрывать дверь туалета, не стесняясь жены

Потом начнет расти брюхо, и летом я буду вытирать со лба пот платком

И буду думать: удивительно же, но лет пять, десять, пятнадцать назад

Мою сложившуюся нынешнюю жизнь, я бы принял за ад

Удивительно, старый блокнот на родительской хате отрыв

Обнаружить, что вся моя жизнь описана в глупых стихах школьной поры

Откуда тот прыщавый юнец знал, как поседев, будет плакать навзрыд

Когда станут равно невыносимы внутренний и внешний миры

Удивительно, как я корчился самонадеянно

И снисходительно подростком поглядывая через года

Показывая самому себе фигу в щель во времени

«Эй ты, мещанин, тепла ли постель?

Вкусна ли еда?

Я вижу тебя, как облупленного, ты хоть вставляешь жене?

Как там твоя квартира собираешься или сделал ремонт?

Написал ли все что задумал?»

Дай угадаю, нет?

Вместо книг стихов у тебя уютненький огород

«Эй ты, тупоголовый пиздюк, маленькое говно»

Может если бы ты не заглянул сюда лет пятнадцать назад

Я бы сейчас в своей новой квартире спал бы без задних ног

Тыча сквозь белье в мягкое тело и видя во сне ламинат,

А не стоял бы, глядя на задний двор, в пять тридцать восемь утра

В центре кухни, на съемной квартире, не понимая

Ни правил, ни берегов, ни когда я успел проиграть

Наверное, скорчив эту гримасу, в юности ранней

Удивительно, старый блокнот на родительской хате отрыв

Обнаружить, что вся моя жизнь описана в глупых стихах школьной поры

Откуда тот прыщавый юнец знал, как поседев, будет плакать навзрыд

Когда станут равно невыносимы внутренний и внешний миры

Удивительно, сделав в семнадцать лет две татуировки

Обнаружить, что всю жизнь так и мечешься между буддой и Томом Йорком

Порываясь уйти в монастырь после попойки в гримерке

Я хотел их свести, но зачем?

Из себя ведь не выведешь того пацаненка

Verrassend genoeg over vijf, tien, vijftien jaar

Ik zal een domme en mooie, misschien niet de eerste vrouw hebben

Ik zal eten volgens het schema, dronken worden volgens het schema

Dagen zijn om te werken, nachten om te slapen

Als er een hogere opleiding is, een humanitair profiel

Dan zal ik een erudiete leek zijn,

Maar ik zal nog steeds snuiven terwijl ik koffie drink

Zoals mijn vader, zoals zijn vrienden

Ik zal stoppen met het sluiten van de toiletdeur zonder me te schamen voor mijn vrouw

Dan begint de buik te groeien en in de zomer veeg ik het zweet van mijn voorhoofd met een zakdoek

En dan denk ik: het is geweldig, maar vijf, tien, vijftien jaar geleden

Ik zou mijn huidige leven als een hel beschouwen

Verrassend genoeg het oude notitieblok op de hut van de ouders

Ontdek dat mijn hele leven wordt beschreven in stomme schoolverzen

Hoe wist die puistige jongen hoe hij, nadat hij grijs was geworden, snikkend zou huilen?

Wanneer de innerlijke en uiterlijke wereld even ondraaglijk worden

Het is verbazingwekkend hoe ik aanmatigend kronkelde

En neerbuigend kijkend als tiener door de jaren heen

Zichzelf een vijg laten zien in een gat in de tijd

'Hé, handelaar, is het bed warm?

Is het eten lekker?

Ik zie je als schilferig, plak je het zelfs aan je vrouw?

Hoe gaat het met je appartement of zijn er reparaties uitgevoerd?

Heb je alles opgeschreven waar je aan dacht?

Laat me raden, niet?

In plaats van poëzieboeken heb je een gezellige kleine tuin

"Hé jij, jij stomme kleine kut, jij kleine stront"

Misschien als je hier vijftien jaar geleden niet had gekeken

Ik zou nu zonder achterpoten in mijn nieuwe appartement slapen

Door linnen prikken in een zacht lichaam en laminaat zien in een droom,

In plaats van om half vijf 's ochtends naar de achtertuin te kijken

In het midden van de keuken, in een gehuurd appartement, niet begrijpend

Geen regels, geen kusten, niet toen ik erin slaagde te verliezen

Waarschijnlijk, deze grimas grimas, in de vroege jeugd

Verrassend genoeg het oude notitieblok op de hut van de ouders

Ontdek dat mijn hele leven wordt beschreven in stomme schoolverzen

Hoe wist die puistige jongen hoe hij, nadat hij grijs was geworden, snikkend zou huilen?

Wanneer de innerlijke en uiterlijke wereld even ondraaglijk worden

Geweldig, twee tatoeages krijgen op zeventienjarige leeftijd

Om te ontdekken dat je je hele leven bent verscheurd tussen Boeddha en Thom Yorke

Proberen naar het klooster te gaan na het drinken in de kleedkamer

Ik wilde ze samenbrengen, maar waarom?

Je krijgt dat kind niet uit jezelf