Праздник - Ночные грузчики

В жизни ищет смысл тот, кто жить и не начал

Ты собираешь пазл с кладбищенским пейзажем

Будний мелкий хастл, всегда мимо кассы

Быт — бесконечный пост, бытие — вечная пасха

Сюжет один, фабулы и не быть может

Это ты прожил день, или тобой день прожит

Кто жив по-настоящему, не задает вопросы

Ведь только те важны, что без ответов вовсе

Кто жив по-настоящему, плевал на настоящее,

А в будущее с прошлым не верит вообще

Бейся там, где стоишь, дорога — мираж

Свет в туманной дали, он от звезды погасшей

Лови ртом первый снег по пути на плаху

Если праздника нет, эта жизнь не нужна на хуй

Замри и умри, а теперь живи

Уже не отличая боли от любви

Обуглись, окуклись, и лети вверх

Бабочкой, среди фейерверков

Замри и умри, а теперь живи

Уже не отделяя боли от любви

Обуглись.

окуклись, и лети гордо

Бабочкой, с головой мертвой

Жизнь моя родина и есть, и я ее воспеваю, праздную

Трупы цепляются из-под земли, стреляют сигареты у ларька

Смотрят с экрана, тушат солнце, ссут на дымящиеся угли

Смерть — моя судьба, от любви до отрицания

Обиженного игнора, до восхищенной оды

Поражение неизбежно, каждое утро все заново

Я — распоротый пёс, она — любопытный доктор

Раны заживут, но не забывай боль, друг

Вспоминай, как горизонт манит

Как оживают блики в объятиях жарких рук

Не ищи логику этого странного пакта

Просто лови ртом снег по пути на плаху

Если праздника нет, эта жизнь не нужна на хуй

Не нужна на хуй

Танцуй и думай, ебись и плачь

Настоящий праздник обязан быть мрачным

Нет друзей и врагов, кроме жизни и смерти

Лети, утопая в пламени фейерверков

Думай и плачь, танцуй и ебись

Что еще остается, никому не спастись

Кричи и смейся, пока солнце не погаснет

Каждый день — подвиг, каждый день — праздник

In het leven is degene die niet begint te leven op zoek naar betekenis

Je stelt een puzzel samen met een begraafplaatslandschap

Doordeweeks kleine drukte, altijd langs de kassa

Het leven is een eindeloos vasten, het leven is een eeuwig Pasen

Er is maar één plot, er kan geen plot zijn

Jij was het die de dag leefde, of jij leefde de dag

Wie echt leeft, stelt geen vragen

Immers, alleen die zijn belangrijk die helemaal geen antwoorden hebben

Wie echt leeft, spuug op het heden,

En hij gelooft helemaal niet in de toekomst met het verleden

Vecht waar je staat, de weg is een luchtspiegeling

Het licht in de mistige verte, het is van de gedoofde ster

Vang de eerste sneeuw met je mond op weg naar het hakblok

Als er geen vakantie is, is dit leven niet nodig om te neuken

Bevries en sterf, leef nu

Geen onderscheid meer tussen pijn en liefde

Verkoold, verpopt en vliegen omhoog

Vlinder, tussen het vuurwerk

Bevries en sterf, leef nu

Geen scheiding meer tussen pijn en liefde

Verkoold.

verpopt en vliegt trots

Vlinder, met een dood hoofd

Het leven is mijn vaderland, en ik zing het, vier het

Lijken klampen zich vast aan de grond, schieten sigaretten naar de kraam

Kijken vanaf het scherm, de zon doven, pissen op rokende kolen

De dood is mijn lot, van liefde tot ontkenning

Beledigd negeren, tot een bewonderende ode

Een nederlaag is onvermijdelijk, elke ochtend opnieuw

Ik ben een gescheurde hond, zij is een nieuwsgierige dokter

De wonden zullen genezen, maar vergeet de pijn niet, vriend

Onthoud hoe de horizon lonkt

Hoe schittering tot leven komt in de armen van warme handen

Zoek niet naar de logica van dit vreemde pact

Vang gewoon sneeuw in je mond op weg naar het hakblok

Als er geen vakantie is, is dit leven niet nodig om te neuken

Verdomme niet nodig

Dans en denk, neuk en huil

Een echte vakantie moet somber zijn

Er zijn geen vrienden en vijanden, maar leven en dood

Vlieg, verdrinkend in de vlam van vuurwerk

Denk en huil, dans en neuk

Wat er nog meer overblijft, kan niemand worden gered

Schreeuw en lach tot de zon ondergaat

Elke dag is een prestatie, elke dag is een feestdag