Начистоту - Ночные грузчики

В октябре я хотел уйти от жены, святой великой женщины

Признавался в любви малолетке на пороге клуба «Пятница»

Это был ебаный хеллоуин, всюду ходили чудовища ряженые

Кто-то сосался, кто-то блевал, на баре черт хохотал раскатисто

Она сказала тупое сорян, и поехала в мотель с другим мужиком,

А я вызвал такси, и по пути, не сдержавшись, спросил у водителя:

«Отчего же хуево так», — мне показалось, он поймет меня как никто другой

И тот ответил что-то банальное и мудрое удивительно

Я купил в ночнике водку, плевать я хотел на законы

Завалился к отцу, который уже мирно спал под шум спортканала

Разбудил его в слезах, с пузырем и банкой огурцов соленых

«Пап, давай выпьем, эта жизнь меня доконала»

«А чего ты хотел, чего ждал?" — сказал мне отец после первой

Прокатиться до старости, как по автобану, чтобы чисто и гладко?

Закатай губу, сынок, подбери сопли и прибереги нервы

Дальше будет еще веселей», и вдруг он тоже заплакал,

А потом говорит: «Знаешь, если начистоту, ты ведь не мой сын

Твоя мать за долги легла под бандита перед тем, как отчалить на зону»

На дворе стоял девяносто первый и тут у меня высохли слезы

Этот очкарик был младше меня на три года когда остался один

На обломках страны в долгах по уши и с чужим ребенком

Сейчас я скажу тебе главное, сынок, послушай внимательно,

А можешь не слушать, ведь я такой же дурак, только с проседью

Жизнь — это баба, и лучше даже не пытаться понять ее

Просто любить ее, пока она рядом, но всегда быть готовым что бросит

Сейчас я скажу тебе главное, сынок, послушай внимательно,

А можешь не слушать, ведь я такой же дурак, только с проседью

Жизнь — это баба, и лучше даже не пытаться понять ее

Просто любить ее, пока она рядом, но всегда быть готовым что бросит

Жена была так далека, что невозможно было ее ни обнять, ни отпиздить

Она рвала со мной, а я зачем-то жёг зарплату над газовой печкой

Мне нужно было присесть на стул, часов пятьдесят подумать о жизни

Для этого я улетел в другой город, по дороге к друзьям потерял свои вещи

Я разглядывал маленького человечка посреди снежного поля

На картине, висящей на кухне, теряя телесность, я просто стал музыкой

Безжизненные воспоминания, выпотрошенной рыбой заплывали в лицо мне

И я спросил себя, готов ли я пройти ад, чтобы вернуться к иллюзиям

О том, что есть человек с которым мы друг друга прочли от корки до корки

Стали единым кухня, тонула в крови, гниль копошилась в стенах

Я шептал, что жена не мой самопальный миф, а часть важного божьего кода,

Но все гнусные страхи и желания слизью затекали в меня как само время

Потом бесконечный крик обретенного тела, я просыпался выходил на уколы

Чистил снег во дворе больницы, днем отец приносил фрукты и минералку

Каждый бесконечный день я пытался забыть ее чтобы утром вспомнить

У меня были плеер и книга, которую я не мог читать из-за препаратов

Отец вел меня к проходной, и его слова заклубились в морозе паром:

«Знаешь, я рад тебя видеть даже таким и твоя болезнь — это просто хуйня

В сравнении с серой тоской повседневности, жизни любого нормального

Которую бы ты прожил, если бы в юности не искал свой путь, а слушал меня»

Сейчас я скажу тебе главное, сын, я знаю, ты думаешь, ты на дне,

Но мир всегда движется в сторону, которую твоя мать называла адом

Нужно уметь любить жизнь, уметь надеяться, но помнить, что ничего нет

Кроме ноги, которую ты должен поднять для нового шага

Сейчас я скажу тебе главное, сын, я знаю, ты думаешь, ты на дне,

Но мир всегда движется в сторону, которую твоя мать называла адом

Нужно уметь любить жизнь, уметь надеяться, но помнить, что ничего нет

Кроме ноги, которую ты должен поднять для нового шага

In oktober wilde ik mijn vrouw verlaten, de heilige grote vrouw

Beleed zijn liefde aan een jongere op de drempel van de vrijdagclub

Het was fucking Halloween, er waren overal verklede monsters

Iemand zoog, iemand braakte, de duivel lachte luid aan de bar

Ze zei stomme dingen, en ging naar het motel met een andere man,

En ik belde een taxi, en onderweg, niet in staat mezelf in te houden, vroeg ik de chauffeur:

"Waarom is het zo verdomd slecht" - het leek me dat hij me als geen ander zou begrijpen

En hij antwoordde verrassend iets banaals en wijs

Ik kocht wodka in een nachtlampje, ik gaf niets om wetten

Hij zakte in elkaar tegen zijn vader, die al vredig lag te slapen op het geluid van een sportzender

Wekte hem in tranen, met een bubbel en een pot ingemaakte komkommers

"Papa, laten we wat drinken, dit leven heeft me beëindigd"

“Wat wilde je, waar wachtte je op?” zei mijn vader na de eerste

Tot op hoge leeftijd rijden, zoals op de autobahn, zodat het schoon en glad is?

Rol je lip op, zoon, raap het snot op en spaar je zenuwen

Dan wordt het nog leuker ', en ineens begon hij ook te huilen,

En dan zegt hij: “Weet je, om eerlijk te zijn, je bent niet mijn zoon.

Je moeder ging onder een bandiet liggen voor schulden voordat ze naar de zone vertrok "

De eenennegentig stond in de tuin en toen droogden mijn tranen op

Deze bebrilde man was drie jaar jonger dan ik toen hij alleen werd gelaten

Op het puin van het land met diepe schulden en met andermans kind

Nu zal ik je het belangrijkste vertellen, zoon, luister goed,

En je kunt niet luisteren, want ik ben dezelfde idioot, alleen met grijs haar

Het leven is een vrouw, en het is beter om het niet eens te proberen te begrijpen

Houd gewoon van haar terwijl ze in de buurt is, maar wees altijd bereid om te stoppen

Nu zal ik je het belangrijkste vertellen, zoon, luister goed,

En je kunt niet luisteren, want ik ben dezelfde idioot, alleen met grijs haar

Het leven is een vrouw, en het is beter om het niet eens te proberen te begrijpen

Houd gewoon van haar terwijl ze in de buurt is, maar wees altijd bereid om te stoppen

De vrouw was zo ver weg dat het onmogelijk was haar te omhelzen of kwaad te maken

Ze maakte het uit met me, en om de een of andere reden verbrandde ik mijn salaris boven het gasfornuis

Ik moest op een stoel zitten, ongeveer vijftig uur nadenken over het leven

Om dit te doen, vloog ik naar een andere stad, op weg naar mijn vrienden verloor ik mijn spullen

Ik keek naar een kleine man midden in een besneeuwd veld

Op de foto die in de keuken hangt, mijn lichamelijkheid verliezend, werd ik gewoon muziek

Levenloze herinneringen, gestripte vissen zwommen in mijn gezicht

En ik vroeg mezelf af of ik klaar was om door de hel te gaan om terug te keren naar illusies

Over het feit dat er een persoon is met wie we elkaar van kaft tot kaft lezen

De keuken werd één, verdronk in bloed, rot kroop in de muren

Ik fluisterde dat mijn vrouw niet mijn zelfgemaakte mythe is, maar een deel van Gods belangrijke code,

Maar alle gemene angsten en verlangens vloeiden in me binnen als slijm zoals de tijd zelf

Toen de eindeloze kreet van het pas ontdekte lichaam, werd ik wakker en ging naar buiten voor injecties

De sneeuw op de binnenplaats van het ziekenhuis schoongemaakt, overdag bracht mijn vader fruit en mineraalwater

Elke eindeloze dag probeerde ik haar te vergeten om het me 's ochtends te herinneren

Ik had een speler en een boek dat ik niet kon lezen vanwege de drugs

Mijn vader leidde me naar de ingang en zijn woorden dwarrelden door de koude veerboot:

"Weet je, ik ben blij om te zien dat je dit zelfs leuk vindt en dat je ziekte gewoon onzin is

Vergeleken met de grijze melancholie van het dagelijks leven, het leven van elk normaal

Wat zou je leven als je in je jeugd niet je eigen pad zocht, maar naar mij luisterde ”

Nu zal ik je het belangrijkste vertellen, zoon, ik weet dat je denkt dat je onderaan staat,

Maar de wereld gaat altijd in de richting die je moeder de hel noemde

Je moet van het leven kunnen houden, kunnen hopen, maar onthoud dat er niets is

Behalve het been dat je moet optillen voor een nieuwe stap

Nu zal ik je het belangrijkste vertellen, zoon, ik weet dat je denkt dat je onderaan staat,

Maar de wereld gaat altijd in de richting die je moeder de hel noemde

Je moet van het leven kunnen houden, kunnen hopen, maar onthoud dat er niets is

Behalve het been dat je moet optillen voor een nieuwe stap