Вдребезги - Ночные грузчики

Я не знаю что ты здесь со мной потеряла

Если эту любовь то любовь очень грустная штука

Хотя в жизни вообще веселого мало

И нет ничего страшней чем скука

А любовь очень действенное орудие

В борьбе против этой обрюзгшей сирены

Только с каждым ударом в рыхлую грудь ее

Ты и свою пронзаешь одновременно

В самой пошлой из рифм слишком много смысла

Держи меня на расстоянии выстрела

Если я заговорю про любовь

И особенно если искренне

Ты сказала я твое заземление

Да уж так заземлю будет холмик и крестик

Противоположности притягиваются

Чтобы разбиться вдребезги

В самой пошлой из рифм слишком много смысла

Держи меня на расстоянии выстрела

Если я заговорю про любовь

И особенно если искренне

Ты сказала я твое заземление

Да уж так заземлю будет холмик и крестик

Противоположности притягиваются

Чтобы разбиться вдребезги

Я так и не понял из чего сделано время

Но оно разрушает связь между нами

И мы с тобой одинокие призраки

Моя рука до сих пор к тебе тянется

Ночь разводит мосты в последний раз все те же и я и ты

Но больше нет нас я сложу этот стих как в детстве в самолетик

Чтоб с берега запустить над плеском пропасти

Знаю не долетит но иначе не вынести невозможности острова

Но иначе не вынести невозможности острова

Ночь разводит мосты в последний раз

Все те же и я и ты, но больше нет нас

Я сложу этот стих как в детстве в самолетик

Чтоб с берега запустить над плеском пропасти

Знаю не долетит

Но иначе не вынести невозможности острова

Но иначе не вынести невозможности острова

Я так и не понял из чего сделано время

Но оно бесконечно нас разделяет

И мы с тобой одинокие призраки

По разные стороны океана

Я так и не понял из чего сделано время

Но оно бесконечно нас разделяет

И мы с тобой одинокие призраки

По разные стороны океана

Брось меня брось на берегу моря слез

Когда пьяной головой падает солнце в закат

Брось меня брось в обрывы несбывшихся грез

Где я шептал тебе ласково никогда меня не отпускай

Я так и не понял из чего сделано время (брось меня брось)

Но оно меня от тебя отрывает кусками (вдребезги)

Мы с тобой одинокие призраки (никогда меня не отпускай)

С фантомными болями воспоминаний

Я так и не понял из чего сделано время (брось меня брось вдребезги)

Но оно меня от тебя отрывает кусками (никогда меня не отпускай)

Мы с тобой одинокие призраки (брось меня брось вдребезги)

С фантомными болями воспоминаний (никогда меня не отпускай)

Вдребезги

Вдребезги

Вдребезги

Вдребезги

Вдребезги

Вдребезги

Вдребезги

Вдребезги

Ik weet niet wat je hier met mij verloren hebt

Als deze liefde, dan is liefde een heel trieste zaak

Hoewel er over het algemeen weinig plezier is in het leven

En er is niets erger dan verveling

En liefde is een zeer krachtig hulpmiddel.

In de strijd tegen deze slappe sirene

Alleen bij elke slag op haar losse borst

Je prikt tegelijkertijd de jouwe

De meest vulgaire rijmpjes hebben te veel betekenis

Houd me onder schot

Als ik het over liefde heb

En vooral als oprecht

Je zei dat ik je grond ben

Ja, dus ik zal een heuvel en een kruis gronden

Tegenpolen trekken elkaar aan

In stukken breken

De meest vulgaire rijmpjes hebben te veel betekenis

Houd me onder schot

Als ik het over liefde heb

En vooral als oprecht

Je zei dat ik je grond ben

Ja, dus ik zal een heuvel en een kruis gronden

Tegenpolen trekken elkaar aan

In stukken breken

Ik begrijp nog steeds niet waar tijd uit bestaat

Maar het verbreekt de band tussen ons

En jij en ik zijn eenzame geesten

Mijn hand reikt nog steeds naar je uit

Nacht bouwt bruggen voor de laatste keer toch jij en ik

Maar we zijn niet meer, ik zal dit vers plaatsen als in de kindertijd in een vliegtuig

Om vanaf de kust over de plons van de afgrond te rennen

Ik weet dat het niet zal vliegen, maar anders kun je de onmogelijkheid van het eiland niet verdragen

Maar anders kan men de onmogelijkheid van het eiland niet verdragen

De nacht bouwt voor de laatste keer bruggen

Allemaal hetzelfde ik en jij, maar we zijn niet meer

Ik zal dit vers als in de kindertijd in een vliegtuig plaatsen

Om vanaf de kust over de plons van de afgrond te rennen

Ik weet dat het niet gaat lukken

Maar anders kan men de onmogelijkheid van het eiland niet verdragen

Maar anders kan men de onmogelijkheid van het eiland niet verdragen

Ik begrijp nog steeds niet waar tijd uit bestaat

Maar het verdeelt ons eindeloos

En jij en ik zijn eenzame geesten

Aan weerszijden van de oceaan

Ik begrijp nog steeds niet waar tijd uit bestaat

Maar het verdeelt ons eindeloos

En jij en ik zijn eenzame geesten

Aan weerszijden van de oceaan

Drop me drop op de zee van tranen

Wanneer de zon met een dronken hoofd in de zonsondergang valt

Gooi me, gooi me in de kliffen van onvervulde dromen

Waar ik je teder fluisterde, laat me nooit gaan

Ik begrijp nog steeds niet waar tijd uit bestaat (drop me, drop me)

Maar het scheurt me van je in stukken (aan gruzelementen)

Jij en ik zijn eenzame geesten (laat me nooit gaan)

Met fantoompijnen van herinneringen

Ik begrijp nog steeds niet waar tijd uit bestaat (gooi me aan gruzelementen)

Maar het scheurt me los van jou (laat me nooit gaan)

Jij en ik zijn eenzame geesten (gooi me aan gruzelementen)

Met de fantoompijnen van herinneringen (laat me nooit gaan)

aan gruzelementen

aan gruzelementen

aan gruzelementen

aan gruzelementen

aan gruzelementen

aan gruzelementen

aan gruzelementen

aan gruzelementen