Ложь во спасение - Алёна Апина

Часы устали минуты считать — значит скоро ты придешь.

И буду снова я молча глотать полу правду, полу ложь.

И все же лучше меня обмани — страшна мне правда твоя.

В сердце твоем — не я, не я, не я, не я, не я.

Как подаяние — обмана я жду, но глаза твои не лгут.

Для белых лилий на черном пруду

Наступает страшный суд.

Тебя я вижу в объятьях чужих,

Но шепчет маска твоя — это не я, не я, не я, не я, не я, не я.

В прощальный час в последний раз солги, солги, солги.

И ложь твоя оплатит все твои счета, твои долги.

Обнимет нас в последний раз любви былой туман

Ложь во спасение — ни правда, ни обман.

За что купила — за то и отдам, Отпускаю, уходи.

И даже сладкий вчерашний обман за собою уводи.

Надгробным камнем на сердце моем упала правда твоя-

Значит и я уже не я, не я, не я, не я.

De klok is moe van het tellen van minuten - het betekent dat je snel zult komen.

En opnieuw zal ik stilletjes de halve waarheid, een halve leugen slikken.

En toch is het beter om me te bedriegen - jouw waarheid is verschrikkelijk voor mij.

In je hart ben ik niet, niet ik, niet ik, niet ik, niet ik.

Net als een aalmoes verwacht ik bedrog, maar je ogen liegen niet.

Voor witte lelies op een zwarte vijver

Er komt een verschrikkelijk oordeel.

Ik zie je in de armen van vreemden,

Maar je masker fluistert - ik ben het niet, ik niet, ik niet, ik niet, ik niet, ik niet.

Op het afscheidsuur, lieg, lieg, lieg voor de laatste keer.

En je leugens zullen al je rekeningen betalen, je schulden.

De voormalige mist zal ons voor de laatste keer omarmen

Een leugentje om bestwil is geen waarheid of bedrog.

Voor wat ik het heb gekocht - daarvoor zal ik het teruggeven, ik laat het gaan, ga weg.

En neem zelfs het zoete bedrog van gisteren weg.

Uw waarheid is als een grafsteen op mijn hart gevallen -

Dus ik ben niet meer ik, niet ik, niet ik, niet ik.