Два человека на причале - Алёна Апина

Ты меня не любил, не берег, не считался со мною ни разу.

Ты меня не пускал на порог и был щедрым на пошлые фразы.

Ты мог словом единым убить, затоптать безучастливым взглядом.

Ты не знал, что такое любить, ты разрушил меня, как преграду.

Припев:

Два человека на причале терзали бедные сердца.

Один открыл роман в начале, другой листал его с конца.

И не сошлись на середине, и не возможен их полет:

Мы на причале, как на льдине и между нами тоже лёд.

Ты меня никогда не искал, если я пропадала из виду.

Словно в прорубь меня окунал, нанося за обидой обиду.

Ты ни разу не рвал мне цветы, забывал моё имя так часто.

Вот таким мне запомнился ты, но тебе я обязана счастьем.

Припев:

Два человека на причале терзали бедные сердца.

Один открыл роман в начале, другой листал его с конца.

И не сошлись на середине, и не возможен их полет:

Мы на причале, как на льдине и между нами тоже лёд.

Проигрыш

Два человека на причале терзали бедные сердца.

Один открыл роман в начале, другой листал его с конца.

И не сошлись на середине, и не возможен их полет:

Мы на причале, как на льдине и между нами тоже лёд.

Je hield niet van me, beschermde me niet, hield geen enkele keer rekening met me.

Je liet me niet binnen en was genereus met vulgaire zinnen.

Je zou kunnen doden met een enkel woord, vertrappen met een onverschillige blik.

Je wist niet wat het was om lief te hebben, je vernietigde me als een barrière.

Refrein:

Twee mensen op de kade kwelden arme harten.

De een opende de roman aan het begin, de ander bladerde er vanaf het einde in.

En ze kwamen niet samen in het midden, en hun vlucht is niet mogelijk:

We staan ​​op de pier, als op een ijsschots, en er is ook ijs tussen ons in.

Je hebt nooit naar me gezocht als ik uit het zicht was.

Het was alsof hij me in een ijsgat doopte, beledigend voor beledigend.

Je scheurde nooit bloemen voor mij, vergat zo vaak mijn naam.

Dit is hoe ik me je herinner, maar ik ben je geluk verschuldigd.

Refrein:

Twee mensen op de kade kwelden arme harten.

De een opende de roman aan het begin, de ander bladerde er vanaf het einde in.

En ze kwamen niet samen in het midden, en hun vlucht is niet mogelijk:

We staan ​​op de pier, als op een ijsschots, en er is ook ijs tussen ons in.

verliezen

Twee mensen op de kade kwelden arme harten.

De een opende de roman aan het begin, de ander bladerde er vanaf het einde in.

En ze kwamen niet samen in het midden, en hun vlucht is niet mogelijk:

We staan ​​op de pier, als op een ijsschots, en er is ook ijs tussen ons in.