Brúnin - Skálmöld

Vindur berst af hafi, virði fyrir mér

Vanga ungrar stúlku sem við hliðina á mér er

Munnurinn er opinn, mórautt rennur blód

Menn eru á leiðinni, ég heyri nálgast hljóð

Konan andar ennþá, kannski munum nást

Klettabrúnin afdrepið í forboðinni ást

Get ég varla losað grjót úr minni hönd

Gaf ég höggið?

Voru á mér álög eða bönd

Þeir látum ekki linna

Ef liggjandi mig finna

Með henni sem ég frelsið fann

Við máttum feluleiki spinna

Þeir bana okkur báðum

Þeir berja vopnum snjáðum

Hún svarar ekki, dauðadæmd

Ef vaknar dísin ekki brádum

Saman munum lífið láta

Liggi ég við þetta vif

Ef ég bara ekkert játa

Ætti mér að gefast lif

Hennar drýpur blód á blettinn

Bærist særð og falleg hönd

Niður henni kasta klettinn

Kvikar sjórinn burt frá strönd

Wind waait uit de zee, de moeite waard voor mij

De wangen van een jong meisje naast me

De mond staat open, bloedrood bloed stroomt

Mensen zijn onderweg, ik hoor naderende geluiden

De vrouw ademt nog, misschien halen we de achterstand in

De rand van de klif hangt in de verboden liefde

Ik kan nauwelijks stenen uit mijn hand halen

Heb ik geslagen?

Ik had spreuken of banden bij me

Ze laten niet los

Als ik lieg vind

Bij haar vond ik vrijheid

We moesten camouflage uitvinden

Ze vermoorden ons allebei

Ze sloegen wapens sneeuwballen

Ze antwoordt niet, ter dood veroordeeld

Als de diva niet snel wakker wordt

Samen laten we het leven los

Ik lieg tegen deze vif

Als ik gewoon niet beken

Zou me leven moeten geven

Haar bloed druipt ter plaatse

Draagt ​​een gewonde en mooie hand

Van haar af gooi de rots

De zee trekt zich terug van de kust