А в Париже... - Александр Новиков

Может быть, когда проеду мимо я,

Грубым словом вас и помяну —

Вы ведь, моя прежняя любимая,

Поменяли имя и страну.

Может быть, когда я вас увижу,

Заново родившуюся тут,

Вспыхнет и во мне любовь к Парижу,

Как и к вам, на несколько минут.

А в Париже, а в Париже

Фонари тусклей и жиже

Их далёкий, их печальный,

Бесполезный свет.

А в Париже, а в Париже

Голуби летают ниже

Тех, что были в синем небе

Наших с вами лет.

На холодной глади белой лилией

Вы не принимали свет дневной.

Может быть, когда-то и любили вы,

Может, были счастливы со мной?

А теперь вам, как фонарь во мраке,

Светит тускло мой стиховный бред,

И уже нерусские собаки

По-нерусски вам пролают вслед.

А в Париже, а в Париже

Фонари тусклей и жиже

Их далёкий, их печальный,

Бесполезный свет.

А в Париже, а в Париже

Голуби летают ниже

Тех, что были в синем небе

Наших с вами лет.

Но и в этом бесполезном свете,

Босиком ютясь среди зимы,

Вы, конечно, вспомните о лете,

Где когда-то распускались мы.

Где хотели в небе разминуться

Облаками, белого белей,

И упасть на землю, как на блюдце,

Белою пушинкой с тополей.

А в Париже, а в Париже

Фонари тусклей и жиже

Их далёкий, их печальный,

бесполезный свет.

А в Париже, а в Париже

Голуби летают ниже

Тех, что были в синем небе

Наших с вами лет.

Misschien als ik langskom

Ik zal je herinneren met een grof woord -

Jij bent mijn vroegere liefde,

Naam en land gewijzigd.

Misschien als ik je zie

hier herboren,

Liefde voor Parijs zal ook in mij oplaaien,

Evenals voor jou, voor een paar minuten.

En in Parijs, en in Parijs

Lantaarns dimmen en dunner

Hun afstandelijk, hun verdrietig,

Nutteloos licht.

En in Parijs, en in Parijs

Duiven vliegen hieronder

Degenen die in de blauwe lucht waren

Onze jaren met jou.

Op het koude oppervlak van een witte lelie

Je accepteerde het daglicht niet.

Misschien heb je ooit liefgehad

Misschien waren ze blij met mij?

En nu jij, als een lantaarn in de duisternis,

Mijn poëtische delirium schijnt vaag,

En al niet-Russische honden

Ze blaffen op een niet-Russische manier achter je aan.

En in Parijs, en in Parijs

Lantaarns dimmen en dunner

Hun afstandelijk, hun verdrietig,

Nutteloos licht.

En in Parijs, en in Parijs

Duiven vliegen hieronder

Degenen die in de blauwe lucht waren

Onze jaren met jou.

Maar zelfs in dit nutteloze licht,

Op blote voeten ineengedoken in het midden van de winter,

Natuurlijk herinner je je de zomer,

Waar we ooit bloeiden.

Waar ze elkaar in de lucht wilden passeren

Wolken, wit wit,

En op de grond vallen als op een schoteltje

Witte pluisjes van populieren.

En in Parijs, en in Parijs

Lantaarns dimmen en dunner

Hun afstandelijk, hun verdrietig,

nutteloos licht.

En in Parijs, en in Parijs

Duiven vliegen hieronder

Degenen die in de blauwe lucht waren

Onze jaren met jou.