The Honour of Good Men on the Path to Eternal Glory - Winterfylleth

Then did they of proud spirit split the shield-wall,

Men of King Aethelstan, men of honour.

Battle shields were hewn with the remnants of hammers.

Befitting their noble descent,

That they should, defend their land,

In battle against each hostile people,

Horde and home!

Horde and home!

The enemy perished,

The field flowed with the blood of warriors,

Till that noble creation,

The Lords bright randle,

Sank to its seat.

The West-Saxons hewed them… Fugitives all,

Grievously with swords sharp from the grinding,

Departed then the North-men in nailed ships,

The dejected survivors of battle,

They who sought respite over deep water,

Leaving Dinges mere

Ashamed in spirit

Toen splijten ze uit trots de schildmuur,

Mannen van koning Aethelstan, mannen van eer.

Slagschilden werden uitgehouwen met de overblijfselen van hamers.

Passend bij hun edele afkomst,

Dat ze hun land zouden moeten verdedigen,

In de strijd tegen elk vijandig volk,

Horde en thuis!

Horde en thuis!

De vijand sneuvelde,

Het veld stroomde van het bloed van krijgers,

Tot die edele schepping,

De heldere randle van de Heer,

Zonk naar zijn stoel.

De West-Saksen hebben ze uitgehouwen... Vluchtelingen allemaal,

Zwaar met scherpe zwaarden van het slijpen,

Vertrokken toen de Noord-mannen in genagelde schepen,

De neerslachtige overlevenden van de strijd,

Zij die uitstel zochten boven diep water,

Dinges alleen laten

Beschaamd van geest