Чудо - Юрий Визбор

На этом свете нет чудес,

Хотя поверий груда.

Стоит плотина до небес,

Но это ведь не чудо.

Я по ледовым гребням лез,

Я знаю слов значенье.

На этом свете нет чудес —

Одно лишь исключенье.

Никем не узнан, не любим,

Сомненьями богатый,

Я жил смотрителем лавин

И сторожем заката.

Стояли горы у дверей,

Зажав долины-блюда,

Как совещание зверей,

И звери ждали чуда.

А чудо вышло на порог,

Зажмурилось от снега.

А чудо сделало снежок

И запустило в небо.

Снежок распался на снежки…

И тот рисунок школьный

От звезд отламывал куски,

И было больно-больно.

А чудо, весело смеясь,

Конфеточку сосало,

Толкало в пропасти меня,

Но в пропасть не бросало.

Снега ударили с небес,

Мир задрожал от гуда.

На этом свете нет чудес —

Одно лишь, в общем, чудо!

Er zijn geen wonderen in deze wereld

Hoewel er veel geloof is.

De dam staat tot in de hemel,

Maar het is geen wonder.

Ik beklom de ijsruggen,

Ik ken de betekenis van woorden.

Er zijn geen wonderen in deze wereld -

Slechts één uitzondering.

Door niemand erkend, niet geliefd,

Rijk aan twijfel

Ik leefde als lawinewachter

En de wachter van de zonsondergang.

Bergen stonden voor de deur,

Geklemd de vallei-gerechten,

Als een ontmoeting van dieren

En de dieren wachtten op een wonder.

En er kwam een ​​wonder op de drempel

Geknepen van de sneeuw.

En een wonder maakte een sneeuwbal

En gelanceerd in de lucht.

De sneeuwbal viel uiteen in sneeuwballen...

En die schooltekening

Ik brak stukken van de sterren af,

En het deed pijn, het deed pijn.

En een wonder, vrolijk lachend,

Snoep zoog

Duwde me in de afgrond,

Maar het viel niet in de afgrond.

Sneeuw komt uit de lucht

De wereld beefde van het geroezemoes.

Er zijn geen wonderen in deze wereld -

Eén ding, in het algemeen, een wonder!