Песня о поэтах - Юрий Визбор

Не замечая бабьего лета,

Синих рассветов, теплых ветров,

Служат поэты в госкомитетах,

Ездят в такси, а чаще в метро.

Им бы, поэтам, плавать бы в море,

Лед бы рубить им на ледниках,

Знать бы им счастье, мыкать бы горе,

Камни таскать бы им в рюкзаках.

Ни за какие крупные деньги

Им не прижиться в этих стенах.

Шапка в меху, да вот не по сеньке,

Всем хорошо, да только не нам.

Это поэтам кто-то накаркал,

Жить не дожив, идти не дойдя…

Плакать медведям из зоопарка

По перелескам в серых дождях.

De nazomer niet opmerkend,

Blauwe dageraad, warme wind,

Dichters dienen in staatscommissies,

Ze rijden in een taxi, en vaker in de metro.

Zij, de dichters, zouden in de zee zwemmen,

Ze zouden ijs snijden op de gletsjers,

Als ze geluk kenden, zouden ze loeien,

Ze zouden stenen in rugzakken dragen.

Niet voor veel geld

Ze kunnen geen wortel schieten binnen deze muren.

Een hoed in bont, maar niet in Senka,

Het is goed voor iedereen, maar niet voor ons.

Het was iemand die kwaakte naar de dichters,

Om te leven zonder te hebben geleefd, om te gaan voordat je bereikt ...

Huil tegen beren uit de dierentuin

Door de bosjes in de grijze regen.