Командир подлодки - Юрий Визбор

Вот что я видел: курит командир,

Он командир большой подводной лодки,

Он спичку зажигает у груди

И прикрывает свет ее пилоткой.

Подлодка, скинув море со спины,

Вновь палубу подставила муссонам,

С подветренной цепляясь стороны

Антеннами за пояс ориона.

Глядит он в море, в море нет ни рыб,

Нет синих ветров, дальних переходов,

Нет водорослей, нет солнечной игры

На рубках затонувших пароходов.

Глядит он в море, в море есть вода,

Скрывающая черные глубины,

А под водой подводные суда,

Чужие лодки, черные дельфины.

Глядит на берег — нет цветов на нем,

Нет девушек, нет хариуса в реках.

Он видит там чужой ракетодром,

Чужую власть, чужого человека.

Антенны ожиданием полны,

Приказ несет нелегкую заботу.

Смыкаются две черные волны

Над кораблем, дежурящим по флоту.

Dit is wat ik zag: de commandant rookt,

Hij is de commandant van een grote onderzeeër,

Hij steekt een lucifer aan op zijn borst

En bedekt het licht met haar pet.

Onderzeeër, de zee van achteren gooiend,

Opnieuw het dek ingelijst voor de moessons,

Benedenwind vastklampen

Antennes voor de riem van Orion.

Hij kijkt in de zee, er zijn geen vissen in de zee,

Geen blauwe wind, geen verre kruisingen,

Geen algen, geen zonnespel

Op de stuurhuizen van gezonken schepen.

Hij kijkt naar de zee, er is water in de zee,

Zwarte diepten verbergen

En onder water onderzeeërs,

Buitenaardse boten, zwarte dolfijnen.

Kijkt naar de kust - er zijn geen bloemen op,

Er zijn geen meisjes, geen vlagzalmen in de rivieren.

Hij ziet daar een buitenlandse raketwerper,

De macht van iemand anders, die van iemand anders.

De antennes zijn vol verwachting

De bestelling draagt ​​een zware last.

Twee zwarte golven versmelten

Boven het schip van dienst in de vloot.