Поминки - Юрий Визбор

— Ну вот и поминки за нашим столом.

-Ты знаешь, приятель, давай о другом.

-Давай, если хочешь.

Красивый закат.

-Закат то, что надо, красивый закат.

-А как на работе?

-Нормально пока,

-А правда, как горы стоят облака?

-Действительно, горы, как сказочный сон…

-А сколько он падал?

-Там метров шестьсот…

-А что ты глядишь там?

-Картинки гляжу.

-А что ты там шепчешь?

-Я песню твержу…

-Ту самую песню?

-Какую ж еще…

Ту самую песню, про слезы со щек.

-Так как же нам жить?

Проклинать ли Кавказ?

И верить ли в счастье?

— Ты знаешь — я пас,

Лишь сердце прижало кинжалом к скале…

-Так выпьем, пожалуй,

-Пожалуй, налей…

- Nou, hier zijn de herdenkingen aan onze tafel.

- Weet je, maat, laten we het over iets anders hebben.

- Kom op, als je wilt.

Mooie zonsondergang.

-Zonsondergang is wat je nodig hebt, een prachtige zonsondergang.

-Hoe zit het op het werk?

-Het is oké voor nu

-Is het waar hoe bergen tegen wolken staan?

-Inderdaad, de bergen zijn als een fantastische droom...

-Hoeveel is hij gevallen?

- Er zijn zeshonderd meter ...

-Wat kijk je daar?

- Ik kijk naar de foto's.

-Wat fluister je daar?

- Ik zing een lied...

- Datzelfde liedje?

-Wat nog meer...

Datzelfde liedje, over tranen van de wangen.

-Dus hoe kunnen we leven?

De Kaukasus vervloeken?

En geloof je in geluk?

- Weet je - ik pas,

Alleen het hart werd met een dolk tegen de rots gedrukt...

-Laten we wat drinken, denk ik.

-Misschien gieten...