Polvere - Enrico Ruggeri

Piano americano

E sfioro il tavolo con una mano

Pomeriggio strano

E un desiderio che è fuggito lontano

Polvere, gran confusione, un grigio salone

In quale direzione io caccerò la

Polvere dai miei pensieri?

E quanti misteri

Coi pochi poteri che la mia condizione mi dà

Aria un po' viziata

Quella finestra andrebbe spalancata

Tela rovinata

E la cornice tutta consumata

Polvere, troppi ricordi, è meglio esser sordi

E forse è già tardi per togliere la

Polvere dagli ingranaggi, dai volti dei saggi

Coi pochi vantaggi che la mia condizione mi dà

Non mi cercare, chè non mi riconoscerai

Amerikaans plan

En ik raak de tafel met één hand aan

Vreemde middag

En een verlangen dat ver is gevlucht

Stof, verwarring, een grijze hal

In welke richting zal ik de?

Stof van mijn gedachten?

En hoeveel mysteries?

Met de weinige krachten die mijn toestand me geeft

Een beetje muffe lucht

Dat raam moet open worden gegooid

Geruïneerd canvas

En het frame is helemaal versleten

Stof, te veel herinneringen, het is beter om doof te zijn

En misschien is het al te laat om de

Stof van de tandwielen, van de gezichten van de wijzen

Met de weinige voordelen die mijn conditie me geeft

Zoek me niet, want je zult me ​​niet herkennen