Poco più di niente - Enrico Ruggeri

Caffè?

Grazie, ma non ne voglio questa sera

Lo so, vado a dormire presto oppure salto il pasto e scappo via

E tu che non mi chiedi niente e stai in cucina

E tu nemmeno mi rispondi, oramai non ti offendi neanche più

E non mi guardi mai, ti vedo e non ci sei

Poco dolore, molto rancore

Stiamo pensando forse a un vecchio amore?

Non c'è più l’ombra di un sorriso

Abbiamo già deciso

E si separano gli sguardi

Abbiamo fatto tardi

Ma qual è stato il momento e perché

Tutto si rotto dentro?

Ma qual è stato l’istante e perché

Non ci è rimasto poco più di niente?

Niente?

Sì, cambi i vestiti e la pettinatura

Però sai che non si torna indietro

Che non si aggiusta il vetro rotto in due

Amore solo per abitudine e stanchezza

Cos'è?

Solo un’interiezione, piccola ribellione a questa età?

Troppi momenti in cui solo l’invidia altrui

Ci fa fermare, ci fa restare

Mentre la mente se ne vuole andare

E si dimentica il passato

Quello che è stato è stato

E si separano le mani

Siamo così lontani

Ma qual è stato il motivo per cui

Niente rimane vivo?

Ma qual è stato l’istante e perché

Non ci è rimasto poco più di niente?

Niente?

Ma qual è stato il motivo per cui

Niente rimane vivo?

Ma qual è stato l’istante e perché

Non ci è rimasto poco più di niente?

Niente?

Koffie?

Bedankt, maar ik wil er geen vanavond

Ik weet het, ik ga vroeg slapen of ik sla de maaltijd over en ren weg

En jij die me niets vraagt ​​en in de keuken blijft

En je geeft me niet eens antwoord, nu voel je je niet eens meer beledigd

En jij kijkt nooit naar mij, ik zie jou en jij bent er niet

Weinig pijn, veel bitterheid

Denken we misschien aan een oude liefde?

Er is niet langer de schaduw van een glimlach

We hebben al besloten

En het ziet er apart uit

We zijn laat

Maar wat was het moment en waarom?

Alles kapot van binnen?

Maar wat was het moment en waarom?

Hebben we weinig meer dan niets meer?

Niets?

Ja, je verandert je kleding en kapsel

Maar je weet dat er geen weg terug is

Dat repareert gebroken glas niet in twee

Liefde alleen uit gewoonte en vermoeidheid

Wat is dit?

Gewoon een tussenwerpsel, weinig rebellie op deze leeftijd?

Te veel momenten waarop alleen de afgunst van anderen

Het laat ons stoppen, het zorgt ervoor dat we blijven

Terwijl de geest wil gaan

En vergeet het verleden

Wat is geweest is geweest

En ze scheiden hun handen

We zijn zo ver

Maar wat was de reden waarom?

Niets blijft leven?

Maar wat was het moment en waarom?

Hebben we weinig meer dan niets meer?

Niets?

Maar wat was de reden waarom?

Niets blijft leven?

Maar wat was het moment en waarom?

Hebben we weinig meer dan niets meer?

Niets?