Проститься - Uma2rman

По минутам осыпается

Ожидание невозможного,

Ранним утром просыпается

От движения неосторожного.

Как молчание ледяной зимы

Нас закутало неизвестностью,

Здесь так долго друг друга искали мы

И, конечно, пропали без вести.

Проститься нету сил, закрываю,

Я глаза закрываю,

Сквозь туман уплывая

По аллеям столицы.

Проститься, за потерей потеря

И года полетели,

За дождями метели,

Перелётные птицы.

Только ночью не могу уснуть,

Странный холод в сердце прячется.

Что случилось – скажите мне кто-нибудь,

Только осень в окно мне расплачется.

В подоконник мой бьются горошины,

Тишину разбивая веселием,

Умирали давно понемножку мы

И, наверное, было спасением.

Проститься нету сил, закрываю,

Я глаза закрываю,

Сквозь туман уплывая

По аллеям столицы.

Проститься, за потерей потеря

И года полетели,

За дождями метели,

Перелётные птицы.

Время смотрит спокойно с презрением,

Вы меня уже, верно, не вспомните,

Опоздавшее ходит прозрение

По моей гладковыбритой комнате.

Недосказано и недослушано,

Сердце бьётся другими вершинами,

Значит, всё безнадёжно разрушено,

Ну зачем же, зачем поспешили мы.

Проститься нету сил, закрываю,

Я глаза закрываю,

Сквозь туман уплывая

По аллеям столицы.

Проститься, за потерей потеря

И года полетели,

За дождями метели,

Перелётные птицы.

Проститься...

Binnen enkele minuten uit elkaar vallen

Wachten op het onmogelijke

Vroeg wakker worden

Van onzorgvuldig bewegen.

Als de stilte van een ijzige winter

We waren verpakt in het onbekende

Hier zoeken we elkaar al zo lang

En natuurlijk zijn ze verdwenen.

Ik heb geen kracht om afscheid te nemen, ik sluit,

Ik sluit mijn ogen

Zeilen door de mist

Langs de steegjes van de hoofdstad.

Zeg vaarwel, voor het verlies van verlies

En de jaren vlogen voorbij

Achter de regens blizzards

Trekvogels.

Ik kan gewoon niet slapen 's nachts

Een vreemde kou verbergt zich in het hart.

Wat is er gebeurd, vertel me iemand

Alleen de herfst zal door het raam in tranen uitbarsten.

Erwten kloppen op mijn vensterbank,

De stilte doorbreken met vreugde

We zijn al lang aan het sterven

En het moet een redder in nood zijn geweest.

Ik heb geen kracht om afscheid te nemen, ik sluit,

Ik sluit mijn ogen

Zeilen door de mist

Langs de steegjes van de hoofdstad.

Zeg vaarwel, voor het verlies van verlies

En de jaren vlogen voorbij

Achter de regens blizzards

Trekvogels.

De tijd kijkt kalm met minachting,

Je herinnert je me niet al

Een laat inzicht loopt

In mijn gladgeschoren kamer.

onuitgesproken en ongehoord

Het hart klopt met andere pieken,

Dus alles is hopeloos vernietigd,

Wel, waarom, waarom hadden we haast.

Ik heb geen kracht om afscheid te nemen, ik sluit,

Ik sluit mijn ogen

Zeilen door de mist

Langs de steegjes van de hoofdstad.

Zeg vaarwel, voor het verlies van verlies

En de jaren vlogen voorbij

Achter de regens blizzards

Trekvogels.

Zeg vaarwel...